Çok sevdiğim Borges'i okurken bunu düşünüyorum bazen. Acaba Borges bir kişi değil de, bir grup insan mı diye... Onu okuyan herkesin aklına gelmesi muhtemel olan soru şu olsa gerek; "bunu nereden akıl etti acaba?". Çünkü öyle uçsuz bucaksız bir derya ile karşı karşıyayız ki... Sanki tüm bilgiye sahipmiş gibi. Sonsuzluğa yani. Palahniuk'un nasıl yazdığını anlattığı -ne hikmetse bu sitede olmayan- Kurgudan da Garip isimli kitabında bir çok eserinin arkasında bir ekip yattığını okuduğumu hatırlıyorum. Acaba Borges'in böyle bir ekibi var mıydı? Sanmam. İyi okurmuş anladığım kadarıyla. Hayatı boyunca sürekli okumuş. Eline ne geçerse okumuş gibi... Doğu mistisizmi, İslam, Çin, Avrupa mitolojisi, Rönesans edebiyatı... Her şey hakkında bir fikri var. Borges'in bir ustalığı şurada yatıyor ki, gerçekliğe bir ucu dokunuyor her öyküsünün. Ancak biz gerçekliğin nerede başlayıp nerede bittiğini çoğu defa anlayamıyoruz. Bizi uyandıran şey gerçek üstü olayların anlatılması oluyor ancak o olaylar anlatılana dek bir raydan diğerine tam olarak nerede geçtiğimiz belirsizliğini koruyor. Acaba uzun bir seyahatte uyuya kalmış gibi miyiz? Veya çocukken misafirliğe gittiğimiz evde uyumuşuz da evimizde uyanmışız gibi. "Değil mi ki, edebiyat mitosla başlar, mitosla biter." (s.116) Evet kendi sözlerinde söylediği gibi. Belki de ilk bindiğimiz ray da mitosun içindeydi. Belki de biz hep gerçek üstü bir dünyada ayakta kalmaya çalışıyoruz... Çok şey düşündürüyor bu öyküler bize. Bu kitapta Zahir isminde bir öykü var ki, beni kitapta en çok etkileyen o oldu. Kendini gerçekleştiren bir kehanet gibi, aklımdan da çıkmıyor bir türlü. Ankara'da hava sıcak. 10-15 derece vardı bugün. Bu nasıl kış ise... M. Baran 05.02.2021 Ankara

Yolları Çatallanan BahçeJorge Luis Borges · İletişim Yayınları · 1995175 okunma

170 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Baran