Üçüncü sınıf öğrencisi Enrico'ya babasından mektup...
"Sevgili Enriko, okula gitmek konusunda daima gönülsüzsün. Ama bir kulak ver söylediklerime: Bir düşün, okula gitmeseydin günlerin nasıl da boş ve anlamsız geçerdi. Daha bir hafta geçmeden sıkıntı ve utançtan için içini yer, eğlenceden ve hatta kendinden usanır, okula geri dönmek için yalvar yakar olurdun. Bugün artık herkes, herkes okuyor Enrico'cuğum. İşçileri düşün bir, bütün gün çalıştıktan sonra akşamları kalkıp okuma yazma kursuna gidiyorlar; bir hafta boyunca işe giden kadınlar, genç kızlar pazar günleri kursa gidiyorlar; yorgun argın talimden döndükten sonra deftere kitaba sarılan askerleri bir düşün... düşün ki sabahları evden çıktığın zaman aynı anda o şehirde, üç saatliğine bir sınıfa kapanarak okumak için senin gibi otuz bin çocuk daha çıkıyor evinden. Bu da bir şey mi! Yaklaşık aynı saatte, bütün ülkelerde okula gitmek üzere evinden çıkan sayısız çocuğu canlandırmaya çalış zihninde: Kimi sakın köy yollarında, Kimi gürültülü şehir sokaklarında...kimi tek başına kimi arkadaşlarıyla kimi daha kalabalık art arda dizilmiş, kollarının altına sıkıştırdıkları kitaplarıyla, her biri başka giyinmiş, her biri başka başka dillerde konuşan, Rusya'nın buz kesmiş en ucra Köyü'nden tut Arabistan'da hurma ağaçlarının gölgelediği bir köy okuluna kadar milyonlarca ama milyonlarca çocuk aynı şeyleri yüzlerce değişik şekilde öğrenmek üzere yola düşüyor; bir sürü milletten ve senin de dahil olduğum bu karınca gibi kaynaşan çocukları bir canlandır gözünde ve düşün bir; Ya bu devran bir duracak olsa, insanlık nasıl bir barbarlığı düşerdi; bu hareket gelişmenin ta kendisidir, dünyada Umudun ve Zafer'in ta kendisi! Ha gayret o zaman bu büyük ordunun küçük neferi. Kitapların senin silahındır, sınıf senin bölüğün, savaş alanı bütün yeryüzü ve bu zafer insanlığın zaferidir. Ödlek bir asker olma, Enrico'cuğum."
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.