lâl kalktı lâl oturdu hüzün rakıya batır resmimin kenarını bu gece yanılma, dün yarın'ın dogumgünü! - Deniz'i astılar mı diye soruyorsun kuşkulu. - Deniz hiç asılır mı? Nerede görülmüş mavinin idam edildiği Yine şairlik yapıyorsun nâzım amca! -Benim sakınca tüten omurgamda- bir sinir ipliğine kondu yalnızlığın karakuşları saitfaikçe çekildi ağlar, aynalar orhanvelice güldü Sen! deliliğimin çerçevesi yılan oymalı devaynası! Sen! sunağımda an be an eriyen mücevher mucidi denizanası! ama şunu unutmasın ki bazılarımız: pusulalardaki kuzey yalnızca yılmışlar içindir kimilerine ufku yine de çoban yıldızı gösterir ay farzındayım tırnaklarımın arasına dünya birikti kimseye koyduğum bir ad da yok ve bu gece ilçeyken il oluveriyor yalnızlığım Sivri bir kalemi oldukça sert bir tavrı vardı erken yitirdiğimiz Küçük İskender'in. Öyle şiir seviyorum demek yetmez gibi geliyor Küçük İskender'i okumaya. Okuyakalın

Siyah Beyaz DenizatlarıKüçük İskender · Sel Yayınları · 2013101 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Canan