Çoğu zaman okuduğumuz romanlardan veya izlediğimiz filmlerden epik bir kurgu bekleriz. Hatta film gibi bir deyimimiz bile vardır. Bu hiç gündelik hayata uygun bir durum değil "film gibi" denir. Bu grafik romandaysa size tamamen gündelik ve sıradan bir hikaye anlatılıyor. Belki de en iyi beş grafik romandan biri olarak anılmasının sebebi budur; her şeyin fantastikleştiği bir dünyada sıradanlık hepimize sıradışı geliyor olabilir. Bu grafik romanın içinde gerçekten öyle büyük olaylar yok, küçük şeyler var. İçindeki korkularla, travmalarla, sarsılmaz doğrularla ve hayatıyla ne yapacağını çok da bilemeyen halleriyle karşımıza çıkan ana karakterin olgunlaşma sürecine beraber şahit oluyoruz. Sanırım romana ismini de veren bu durum. İnsanın kendini gerçekleştirebilmesinin zaferi, ama bunu milyarlarca insanın yaptığını düşününce evet bunlar "sıradan zaferler" Romanın bu kadar az ve küçük şeylerle başarılı olmasının asıl sebebi sanırım gerçekçi karakterleri ve hiç sırıtmayan diyalogları. Dünyayı kendi algıladığı şekilde algılamayan kimseye sabredemeyen, kendi ideolojsi dışında kalanlara ahlaki yargılama uygulamaktan kaçınmayan, iletişimi her zaman kendi doğruları üstünden şekillendiren aksi takdirde iletişimi kesen ana karakterin olgunlaştıkça ve daha geniş bakış açısı kazandıkça grafik romanı oluşturan panellerin de dar bir çerçeveden daha geniş bir hale gelmesi insana ferahlık veriyor. Çizimler ve paneller konuşma balonu içermese bile bir şeyler anlatacak kompozisyonlara sahip. Yazar ve çizer olmanın dışında fotoğrafçılık yeteneği de panellere güzellik katan unsurlar arasında. Panel panel anlatılan bir olgunlaşma sürecinin fotoğraf galerisi gibi bu grafik roman; basit cümleler, küçük şeyler ve sıradan zaferlerden ibaret.

Sıradan ZaferlerManu Larcenet · Karakarga · 2016636 okunma

·

74 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ramazan Kudat