Siren Yayınları’ndan çıkan Vigdis Hjorth’un yazdığı Miras, Türkçeye Dilek Başak tarafından çevirilmiş. O zarif kapak tasarımını ise Nazlım Dumlu yapmış. Miras’ı kitabevinde elime aldım. Arkasını çevirip okumaya başladım. İlk satırı bitirmeden okumaya karar verdim. Norveç edebiyatında okuduğum hiçbir kitap hayal kırıklığı yaşatmadı bana. Norveç edebiyatının kendine has tarzını, insanı olduğu gibi anlatmasını, ajitasyona yer vermemesini ve bir şekilde ruhuma, beynime kazınmasını seviyorum. Miras da öyle bir kitap. Okumaya başladığını zaman olmuş olanı tahmin ediyorsunuz. Ama zaten bunun bir önemi yok. Yani “eee ama ben zaten ne olduğunu anlamıştım” diyeceğiniz ve okuma zevkinizi azaltacak bir kitap değil. Bu yüzden olmuş olanı anlamanızın, anlamamanızın kitapta ilerlemenize, kitapla kurduğunuz ilişkiye olumsuz hiçbir etkisi yok. Kitabı bitirdiğim zaman, kitabı dudaklarıma yaslayıp bir nefes bıraktım. Kutsal aile mitinin aslında nasıl da çirkin ve sahte olduğunu anlatan, o miti lime lime eden bir kitap Miras. Torunları olan dört kardeşin bir mirası bölüşmeye çalışması ile başlayan kitap kardeşlerin babalarının ölümü ile gerilimi üst seviyeye taşıyor. Bir annenin bencilliğini, çıkarını korumak için neler söyleyeceğini ve yapacağını gösterirken “Melek Anne” ezberini de nazikçe eziyor. Kardeşlerin istediklerini alabilmek için duruşlarını oluşturma şekillerini olduğu gibi anlatıyor. O kadar olduğu gibi ki her şey… Ve her şeye rağmen kendini var etmeye çalışan bir kadını okuyoruz. Ama buraya girmek istemiyorum. Kitapta tüm bunların yanı sıra sosyolojik çözümlemeler de mevcut, savaş zamanlarında, suçlu-mağdur olaylarında nasıl davranıldığı, beklentilerin neler olduğu da var. Freud ve Jung da var. Konusu itibariyle ve teknik açıdan herkesin seveceği ve rahatça okuyacağı bir kitap olduğunu düşünmüyorum.

MirasVigdis Hjorth · Siren Yayınları · 20213,786 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Öykü Ağtaş