Arkadaşımın önerisi üzerine okuduğum bir kitaptı, arkadaşımın- her ne kadar bunu açıkça söylememiş de olsa - dinlere ve inançlara ilişkin şüphelerimi giderebileceği umuduyla bu kitabı verdiğinidüşünüyorum.Kitaba değinecek olursam, kitap Aysel adlı bir genç kızın müslüman olma sürecini ele alıyor. Yaşanmış bir hikayeyi içerdiği de kitabın başında özellikle belirtiliyor. Yani biz Aysel'in yaşadıklarını Aysel'in ağzından Aysel'in Halit Ertuğrul'a gönderdiği mektubu aracılığıyla öğreniyoruz. Ki sonradan öğrendiğim kadarıyla Halit Ertuğrul'un eserleri de bu minvalde gönderilen mektuplardan oluşuyor. Kitap boyunca yaşadıkları eşliğinde Aysel din ve sekülerlik arasındaki ilişkiyi irdeliyor ve kendince çıkarımlarda bulunuyor. Aysel'in dine ilişkin çıkarımlarına belli noktalarda katılmıyor değilim. Örneğin ben de dinin yaşama anlam kattığını , cennet adı verilen ödüllendirme mekanizmasının iyilik yapılması noktasında güdüleyici fonksiyona sahip olduğunu düşünüyorum. Evet din yaşama anlam katabilir, yok olmayacağını bilmek kişiyi nihilist yaklaşımların sebep olduğu anlamsızlık ve beraberinde getirdiği ataletin aksine yaşama daha aktif katınılması açısından motive de edebilir. Fakat kitap tüm bu olabilirlikleri mutlakmışçasına lanse etmiş. Yani din olmadan gaye amaç olmasının imkani yokmuşçasına sekülerler bu yönden başıboş takılmaya mahkummuşçasına algı yaratılmış. Kitapta tüm iyiler müslümanken tüm kötüler sekülerler olmuş. Kitapta sekülerlerin aleyhine bu tarz tektipleştirmeler fazlasıyla mevcut. Evet Aysel gerçekten de hep kötü sekülerlere denk gelmiş olabilir bunu bilebilecek değilim fakat esasen burada eleştirdiğim de yaşanılanlardan öte bu yaşanılanlar üzerinden mutlakmışçasına tektipleştirmeler yapılmasıydı. Ahlak ,erdem ve daha pek çok değer müslümanların tekelinde değil ki bu değerlerin var olabilmesi için bir dine yaslanmalarına dahi gerek yok. Bunların yanısıra Aysel'in sorgulama süreci de bana fazlasıyla yalın ve basit geldi. Ateist olduğunu iddia ediyor fakat kitaptan anlaşıldığı kadarıyla bu teolojik felsefi görüşe ilişkin birikimi önyargılı bir müslümanın birikiminden daha fazlası değil yani ateizmi ateistken dahi önyargılı bir müslümanmışçasına ele alıyor. Savunduğu görüşü neden savunduğunu dahi açıklayacak birikimi yokken sekülerleri geleneksel müslüman ağzıyla eleştirmeye kalkıyor. Ölümden sonra yaratılışı adeta alay edermişçesine tek hücreli canlıların canlamasını örnek göstererek açıklayabildiğini zannediyor. Yani alenen karşı tarafı basit savuşturmalarla aptal yerine koyuyor. Müslüman olmama rağmen her islama giriş hikayesinin yayınlanmasını göklere çıkartılmasını tasdikleyen biri değilim hatta bu tarz basit yaklaşımlara dayanan hikayelerin islamın aleyhine olduğunu düşünüyorum bu yüzden kitabı beğenemedim kitaptaki çıkarımları fazlasıyla basit ve ütopik buldum.

AyselHalit Ertuğrul · Nesil Yayınları · 20124,203 okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

realistbirpesimist