"Kaos geliyor oğlum. Onu durdurabilecek hiçbir şey yok. Çok geç kaldı ama sonunda burada!" Şşşşş!.. Sessiz olun. Ormandan geçerken, duyduğunuz seslere aldırmayın ve yolunuza devam edin. Adımlarınızı hızlandırın gerekiyorsa koşmaya başlayın!... 13 gün boyunca kitabın gerek karakterleri, gerek geçtiği mekanları, havası, mevsimin yansıttıkları, ağaçların fısıltıları, yaşananlar, cinayet o kadar günlerime işledi ki. Louisse Penny yeni tanıştığım ve bu kitabına hayran kaldığım bir yazar oldu. Olayın kurgusu, birbirine bağlanış şekli, karakterlerin her birinin kendi dünyaları çok güzel anlatılmış. Kuzey'in taç kısmında bulunan Kanada'nın küçük bir köyü olan Three Pines'ta yaşam sıradan haliyle sürmektedir. Zaten bilindiği gibi ufak yerleşimli yerlerde genelde herkes birbirini tanır ve ahbaptır. Olivier ve Gabri ikilisinin, oraya gelen turistler tarafından da büyük ilgi gören meşhur Bistro'ları var. Herkes onları çok seviyor ve arkadaşlar. Kitapçı Myrna, fırıncı Sarah, şair Ruth, Yaşlı Mundin ve Eş, Roar ailesi, garsonları Havoc ve tabi dedektif Gamache ile becerikli ekibi. Her şey olağanca sakinlikte ilerlerken, bir sabah Bistro'da yerde ölü bir adamın cesedinin bulunmasıyla, köyün aydınlık yüzüne kara bir gölge düşer. Peki bu adam kim? Neden Bistro'da bulundu? Kim ve neden öldürmüştü? Gamache ve yardımcısı Beauvoir olayı araştırdıkça, işin içinden çıkamazlar. Çünkü köyde öldürülen adamı tanıyan hiç kimse yoktur. Cinayet aleti ve iz sürülebilecek deliller de bulunamaz. Gamache arkadaşı Olivier'nin bu işle ilgisi olmamasını ümit eder. Anlatım kesinlikle akıcıydı. Diyaloglar olsun, mekanlar olsun özellikle Headley Konağı ve Bistro öyle güzel betimlenmişti ki, oralarda geçen bölümlerde kendimi orada hissettim. Yazarın kadın olması yemeklerinde betimlenmesini ihmal etmemişti. Mevsim olarak sonbaharın seçilmesi enfesti; Yanan şömineler, havanın sıcaktan serine dönmesi, ağaçların, yaprakların değişen kıyafetleri, sıcak içecekler.. Kitapta sürekli bahsedilen bir kaos var. Öyle deyince aklınıza fazlaca şey gelebilir. Benimde aklıma bir sürü şey gelmişti. Zaten polisiye-gerilim tarzını bu yüzden çok seviyorum. Bir ara aklımdan belki paranormallik olabilir diye geçirmiştim. Ama yazar olayları o kadar güzel bağlayıp, aslında hepimizin bildiği gerçeklerle birleştirdi ki, bana da bunları yazmak düştü. Daha fazla yazıp spoiler'a girer diye kaçınıyorum. Sonunda gerçekten adı gibi acımasız bir hikayeyle başbaşa kalıyorsunuz... Okumak isteyenlere mutlaka öneriyorum. Şimdiden keyifli okumalar.

Acımasız HikayeLouise Penny · Martı Yayınları · 2017102 okunma

·

163 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aurora