Âsıf: "Hüzün": Hüzün Hazan'dan mıdır yüreğimizdeki dökülen bu renksiz yapraklar Zemheri bir soğuk Her şey buz tutmuş ve kırılıyor Kalbim çığlıklar içinde Basıyorlar üstüne Su dolu sünger misali sıkıldıkça hüzün akıyor içinden Sadece gözyaşı var içinde Ne bir bulut ne de bir yıldız zifiri karanlık El feneri tutan ellerde yok Önümü göremiyorum Her çukura...

Hazan'dan mıdır yüreğimizdeki dökülen bu renksiz yapraklar Zemheri bir soğuk Her şey buz tutmuş ve kırılıyor Kalbim çığlıklar içinde Basıyorlar üstüne Su dolu sünger misali sıkıldıkça hüzün akıyor içinden Sadece gözyaşı var içinde Ne bir bulut ne de bir yıldız zifiri karanlık El feneri tutan ellerde yok Önümü göremiyorum Her çukura düşüyor, her taşa takılıyorum Kan revan içindeyim Gün de doğmuyor Sanki sonsuz bir gece karanlığı Aydınlık yok, yol gösteren yıldızda yok Çırpındıkça acılar içinde kıvranıyorum El uzatan yok Herkes sırtını dönüyor Yağmurda yağıyor etrafta ağaçta yok Upuzun bir sahradayım sanki Hiçbir yere sığınamıyorum Koşuyorum durmadan ama nafile ilerde de ne bir sığınak ne de bir ışık var Az ötede bir liman var sanki Ama gemilerin hepsi gitmiş Bu sefer denizin o karanlığı içinde boğuluyorum Bitmiyor bu kabus Uyanamıyorum bu dehşet verici rüyadan Bağırıyorum sesimi duyanda yok Üstüme karabasan çökmüş gibi Korkuyorum bitmeyecek bu kabus Güneş neden doğmuyor Ay niye yüzünü göstermiyor Çırpınmayı bırakıyorum Uzandım bir taşın üstüne Titreye titreye olacakları bekliyorum

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Âsıf