Kendini okutan yazarların en sevdiğim özellikleri; dünyanın her yerinde karşılaşabileceğimiz karakterleri, sanki bizmişiz gibi olağan bir şekilde önümüze sunmalarıdır. Yani demek isteğim bu realistik bakış açısıdır beni kendine çeken. Gerçekliğin yer edinmediği, doğaüstü kurgunun yer aldığı romanlardan pek hoşlanmayan bir tipimdir yani. Harry Potter serisinden bir iki kitap okumuşluğum var ama dediğim gibi pek bana göre olmadığını düşündüğüm bir tür bu. Sıradanlıktan hoşlanıyorsun sen, diyebilirsiniz ama işte buradayım ve bu türe yeniden şans veriyorum. Açıkçası bu türden pek hoşlanmadığımı söylesem de bu tür kitapların, özellikle daha fazlasını yaparak seri haline getiren yazarların yaratıcılığına çok şaşırıyorum. Düşünsenize yeni bir dünya oluşturuyor, yeni ırklar, yeni denizler, yeni inançlar, yeni doğa kanunları, yeni destanlar, yeni büyüler... Ve hepsini bir bütünlük ve uyum içinde ahenkli bir şekilde yapıyor. Yapbozun her bir parçası uyumlu. Bu şaşırtıcı olduğu kadar hayranlık uyandırıcı da bence. Dikkatimi çeken ve hoşuma giden bir çok nokta var. Örneğin şuna bir göz atın : Kitabımızda her ülkenin, adanın yani her farklı toprak parçasının kendi toprağına, bölgesine özel büyüsü var. Bir adada işe yarayan bir büyü diğer bir adada işe yarayamayabiliyor. Başka bir taneside söyle : Bir insanın, hayvanın, ruhun, güneşin herhangi bir şeyin gerçek ismini bilirseniz onlara herşeyi yapabilirsiniz.(Gerçek isimleri dışında bir isim kullanıyorlar. İsimlerini sadece kendileri ve onlara isim veren kişi biliyor.) Diyelim ki bir büyücüsünüz ve bir ejderhayla karşılaştınız. Onunla mücadele etmek zorundasınız. Ama endişelenmeye gerek yok. Daha önce ejderhalar hakkında çok araştırma yaptınız. Ayrıca siz güçlü bir büyücüsünüz. Gerçek ismini biliyorsunuz ve bunu söylediğiniz an ejderha size boyun eğecektir. Tebrikler. Gelecekte şarkılara konu olabilecek bir kahramanlığa imza attınız. Şimdi de genel hatlarıyla hızlıca kitabımızın konu akışından bahsedelim: Tüm adaların ve ülkelerin başbüyücüsü Çevik Atmaca. Boyun eğdirdiği ejderhalarla, insanlar için yaptığı büyük büyülerle şarkılara konu olmuş kahraman. Asıl ismi Ged olan Çevik Atmaca küçük ve fakir bir köyde bir demircinin oğlu olarak doğdu. Bu köy fakir olmasına fakirdi ama büyücüleri ile ünlü bir yerdi. O zamanlar ismini almadığı için ona öyledine Rudy diye seslenilirdi. Rudy'nin teyzesi bir cadıydı ve ondaki büyük büyü gücünü görmüştü. Rudy teyzesinin yanında çırak olarak ufak büyüler öğrenirken ortalık karışıktı. Her yeri işgal eden barbar bir kavim köye yaklaşıyordu ve güçlüydüler. Köylü kararlıydı, köyü onlara bırakmayacak, savaşacaklardı. Rudy'de yardımcı olmak istiyordu. Nitekim onun sayesinde köy kurtulacaktı. Büyü gücünü kullanarak tüm köyü sis içersinde bırakmış düşmana göz açtırmamıştı. Köy sakinleri sisten bir anda çıkarak düşman birliklerine zarar veriyor ve onlar görmeden hemen sise atlıyorlardı. Düşman birlikleri ise hiçbir şey yapamıyor hatta birbirlerine zarar veriyordu. Geri çekildiler ve köy Rudy sayesinde kurtulmuş oldu. Lakin Rudy gücünü zorladığı için kendine gelememişti, konuşmuyor, yemiyor içmiyor ve bir hayvan gibi sadece tek bir yere kitlenmiş bakıyordu. O sırada en iyi büyücülerden olan Origion'un yolu bu köye düştü. Düşürüldü demek daha doğru olur. Çünkü bir büyücü ile başka bir büyücünün karşılaşması asla bir tesadüfün eseri değildir. Origion, Rudy'nin kendine gelmesini sağladıktan sonra ona gerçek ismi olan Ged ismini verdi. Onu çırağı olarak kendi yaşadığı adaya götürdü. Ged, büyük bir büyücünün yanında daha çok gelişeceğini düşünüyordu. Lakin böyle olmadı. Ged, sadece kendi kendine kitaplar okuyarak rünler öğrenebildi. Bir gün ustasına derdini açtığında ustası ona iki seçenek sundu. Ya ustasının yanında kalacaktı ya da akademiye gidecekti. Ged akademiye gitmeyi tercih etti ve herşey böyle başladı... Kitabın akıcılığına da değinecek olursak : Pek akıcı olduğunu söylemem. Uzun sürede bitirebildiğim bir kitap oldu. Ama bazı yerlerde özellikle de sona doğru merak duygumu acayip kamçıladı diyebilirim. Kesinlikle şans verilmesi gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Ve son olarak kitaptan, sevdiğim ve kitabın özet niteliğini taşıyan, Çevik Atmaca'nın şu sözlerini sizlerle paylaşmak istiyorum : "Sır diye bir şey yok. Varolan bütün güçler, kaynağında ve sonunda tektir, bence. Yıllar ve uzaklıklar, yıldızlar ve mumlar, su ve rüzgar ve büyücülük, insanoğlunun elindeki yetenek ve ağacın kökündeki bilgelik. Hepsi bir bütün olarak yükselir. Benim adım, seninki ve güneşin gerçek adı veya bir su kaynağının veya doğmamış bir çocuğun ki ; bunların hepsi, yıldızlar tarafından, yavaş yavaş söylenen, muazzam bir sözcüğün heceleridir. Bundan başka güç yoktur. Başka bir isimde yoktur..."