Serinin ilk cildine göre daha akıcı olan bu cilt Mitsu'nun cam temizleyiciler cemiyeti içinde yer edinmesini anlatan bölümlerden mürekkep. İlk ciltte babasının ölmediğine inanıyordu ve bu ciltte babasını dolaylı ya da doğrudan tanıyanlar Mitsu'nun bu fikrine asla garip gözüyle bakmadılar. Sanki onlar da aynı şeyi düşünüyorlar. Yine de şunu belirtmekte fayda var: Bu ciltte Mitsu'nin sosyalleşmesi konusu ele alınıyor, dolayısıyla babasının âkıbeti hakkında hiçbir yeni gelişme yok her ne kadar diğerlerinden babasına dâir yeni ancak sıradan bilgiler edinse de. Bu panellere bir hüzün tülü örtülü sanki. Ancak öyle büyük bir dramatizasyondan söz edemeyiz. Öte yandan alt, orta ve üst seviye diye ayrılan Satürn Evleri'nin (SE) iktisâdî durumunu anlatan bölümler bu habitat hakkında daha teferruatlı mâlûmatlara ulaşmamızı sağlıyor. Misâlen, geçiş kartın yoksa, sabıkalıysan asla üst kata çıkmıyorsun. Ayrıca bilhassa son bölümde, üst kattan biri Mitsu'dan bir şey ricâ etmek maksadıyla (Japon selâmlaşması) defâlarca eğilince Mitsu üst katlardan birinin böyle eğilmesinden rahatsız oluyor, üst kattaki insanlardan hoşlanmasa da sanki buna lâyık değilmiş gibi hissediyor. Sosyal adaletsizlik bende kast sistemine benzer katı kuralları olan bir sistem gibi izlenim yarattı. Bu ciltte Jinsan dışında birçok karakterin hikâyesini de fonda izleyebildik. Kageyama, Jinsan'ın karısı Haruko, Saçi, Tamaçi, Sota ve birkaçı daha. Bu yan karakterler daha ziyâde komiklik unsuru olarak yerlerini aldığı için okuması çok keyifliydi. Yine Mitsu'nun bu iş arkadaşları, onların âileleri ve müşterileriyle olan ilişkisi dikkat çekici. İnsânî açıdan Mitsu ahlâkî gelişimini tamamlamış ve bunu yetişkinliğine adapte etmeye çalışıyor. Bunun ardında öksüz ve yetim oluşunun yarattığı eksiklik hissi seziliyor. Tespit her ne olursa olsun, Mitsu'nun diğerleriyle olan münâsebeti tebessüm ettiriyor. Buğday tarlaları, tren yolu gibi orta ve sanırım üst kattaki yerler Satürn Evleri adlı bu halka yapay gezegenin büyüklüğünü net bir şekilde gözler önüne seriyor. Açıkçası merakla değil ama keyifle 3. cildini okuyacağım. Çünkü baba Akitoşi'nin ölüp ölmediği ciddi anlamda kısık ateşe alınmış bir mevzû. Buna mukâbil dünyâdan sâdece 35 km yukarıda olsa da bir uzay şehri olan Satürn Evleri'ni ve sâkinlerini keşfetmek, tanımak, görmek istiyorum. Hoş 2. ciltte oradaki sıradan yaşam gâyet dünyevî: Piknik için kırlara çıkılıyor, yemek için restorana gidiliyor, maskeli festivalde eğleniliyor vs. Yâni öyle ışın kılıçları, full makine, yapay zekâ gibi beklentiler olmasın. Nitekim daha SE'nin camların bakımını insan temizleyiciler yapıyor. Bir bölümde camlar için robot yapmaya çalışan bir mûcit insanın yerini tutabilecek bir robot yapamadığından söz ederek bu mahâretsizliği yüzünden hıncını Mitsu ve Jinsan'dan çıkarttığı için pişman olup onlardan özür diledi. Tabiî Jinsan adamın kafasına hak ettiği ölçüde bir tokat indirirerak haklı bir şekilde onu affetmedi. Bu panel beni bayağı güldürdü. Bu arada merak ettiğim başka şeyler var. Meselâ Mitsu etrâfındakilere birgün dünyâya gitmek istediğini söylediğinde onu yadırgamıyorlar. Hâliyle acaba SE ile dünya arasındaki ilişki nedir diye merak ediyorum. Hoş Sota, karşılaştığı bir tanıdığıyla konuşurken arkadaşı araştırma ekiplerinin yeryüzünde gerçekte ne yaptıklarını sorguladığını söylemişti. Bu da ciddi bir merak oluşturdu ama sonrası gelmediği için kıyıda köşede kaldı, merak söndü. Bu manga serisini bir çocuğun yetişkinliğe geçiş süreci olarak okumaya başlar ve böyle devam edersek en doğru olanı yapmış olur ve eserden zevk alırız, sanıyorum.

Satürn Evleri - Cilt 2Hisae Iwaoka · İthaki Yayınları · 2022303 okunma

·

56 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bektaş Bayramağası