“Phaidon”, Platon’un en derinlemesine felsefi tartışmalarını içeren Eserde, Sokrates’in idam edilmeden önceki son saatlerini ve öğrencileriyle yaptığı son felsefi diyalogları aktarılır. Sokrates, ölümle yüzleşirken b ve erdemi öğütler, ruhun ölümsüzlüğü ve adalete olan inancını ifade eder. Sokrates’in bu diyalogdaki tutumu, Platonik düşüncenin özünü oluşturan idealizmi ve öte dünya fikrini yansıtır. Bu diyalogda ayrıca, ruhun ölüm sonrası durumu ve reenkarnasyon gibi konular üzerine derinlemesine spekülasyonlar yer alır. "Phaidon"da Platon, Sokrates aracılığıyla, bilginin ve felsefenin, ölüm karşısında dahi insanı yüceltebileceğini savunur. Sokrates'in ölümüne giden yol, Platon'un ideal form teorisine ve bilginin aranışına olan bağlılığını gösterir. Ölüm, onun için bir son değil, ruhun maddi dünyadan kurtuluşu ve idealar aleminde saf bilgiye kavuşma imkânının başlangıcıdır. Platon, bu diyaloğu aynı zamanda erdemli bir yaşamın önemini ve bireyin ahlaki sorumluluklarını vurgulamak için bir platform olarak kullanır. Erdem ve adalet arayışının, ölüm karşısında insanı yücelten ve ona cesaret veren bir kalkan olduğunu öne sürer. "Phaidon"un ana teması, Sokrates'in ölüm cezasına tepkisi ve ölüm anındaki sükûnetidir. Platon, bu sükûneti, Sokrates'in ölümsüzlük inancının gücü ve felsefi yaşamın ona verdiği huzur olarak betimler. Sokrates, zehri içerken bile, ruhunun ölümsüz olduğuna ve daha yüksek bir varoluşa geçeceğine olan inancını korur. Bu, Platon'un felsefesindeki "anamnesis" fikrini de yansıtır: Bilgi hatırlanır, öğrenilmez ve ruh, maddi dünyada karşılaştığı her şeyi daha önce saf bilgi aleminde tecrübe etmiştir.

PhaidonPlaton (Eflatun) · Kabalcı Yayınevi · 2012804 okunma

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fahrettin saruhan