Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

261 syf.
·
Puan vermedi
·
5 günde okudu
Bu kitap hakkında ilk bilmemiz gereken şudur: Bu kitabın yazarı KATLEDİLDİ. Şimdi kritiğimize geçebiliriz.Öncelikle kitabın sahip olduğu “ Kürk”ten bahsedelim. (Yeşil rengin hakim olduğu kapak tasarımı sayesinde) Bu kitabı, bir dini kitaplar fuarında sergileseniz; nazar boncuğu niyetine evlerin duvarına Hz. İsa’nın çarmığa çivilenmesinden bile daha üzücü bir şekilde kıytırık bir beton çivisi ile asılan, herhangi bir kitaba yapacağınız en büyük hakarete uğrayan yani “okunmayan”, Kuran’a gösterilecek samimiyetsiz ama şaşalı ihtimamın aynısını bu kitaba da gösterecek çok fazla insan olduğunu görebilirsiniz. Kitabın içeriğine gelirsek; ( Turan Dursun’u tanımayanlar için) Yazar Tanrı başta olmak üzere bütün dini kavramlar kendi deyimiyle bir “maval” olduğunu savunuyor. ( Hemen başta söyleyelim :Doğru söylüyor, yalan söylüyor vb “gerçek nedir” sorusuna götürecek felsefi tartışmalara bu sıcakta girmeyelim isterseniz… ) Kitap dergilerdeki yazılarının bir araya getirilmiş hali. Değindiği her konu üzerine ciltlerce kitap yazılacak derinlikte. Ancak güzel ülkemde kitap basacak bir yayınevi bulamadığı gibi kendisine dergilerde verilen yerler de hiç de Hıncal Uluç’ a Sabah gazetesinde verilen yerler gibi geniş olmadığından, sonuç olarak açıklamak istediği bir çok şeyi yer darlığından bir çok dipnot koysa da derinlemesine değil tabiri caizse “vur-kaç” taktiği ile sarsıcı şekilde yapmayı tercih etmiş. Ancak tezinde kullandığı donelerde handikap var. İnaçlılar tarafından “Mucizevi” olarak kabul edilen bir varlğı ve kavramı bilim argümanları kullanarak, yani “fizik ötesi” bir durumun fizik kuralları ile açıklanamamasını kullanarak, yalanlamaya çalışıyor. Bilim kanıtlarla ilerler ve kümülatiftir. Kanıtları karşılaştırır. Ancak karşısındaki “ Ben ezelden beri varım” dediğinde karşılaştıracağı kanıtlar olmadığından “din var veya yok diyemez “ ve şapkasını alıp çıkar. Çünkü bilim, bir çoğumuzun yaptığının aksine, bilgi sahibi olmadığı konuda “maval” okumayacak kadar erdemlidir. Yazarın Kitap boyunca dile getirdiği “ tüm bahsi geçen şeyler bilimsel değil yani mantık dışı” sözleri “inanç sahibi” hedef kitleye ulaşamıyor. Çünkü karşı taraf , inandığı kavrama zaten bilimin açıklayamamasından dolayı hayranlık duyuyor ve inancın temeli olan teslimiyet bu aşamadan sonra gerçekleşiyor. Yazarın değindiği bir diğer nokta; tanrı ve peygamberlerin gerçekten varlıklarını kabul etsek bile, bu seferde bunların acımasız, kötü ve hatta ahlaksız olduğunun kendi kitaplarında ispatlandığıdır. Bu yöntem de “inanana” ulaşamıyor. Çünkü kitaplarda yazarın yukarıdaki şekilde tanımladığı eylemleri kendisi apaçık görse de bu sefer, Allah’ın Kuran’da söylediği gibi, muhakkak benim aklımın ermediğini, bilemeyeceğimi “o” bilir diyor. Hatta bu söylediğini daha da inanır kılmak için Hz. Hızır ve Hz. Musa kıssaları gibi örnekleri de sıralayabiliyor. Yazarın en büyük zorluğu , karşı çıktığı kavramların çok güçlü ve köklü olması. Homo sapien’den hatta Homo erectus’a kadar giden; insanın hani şöyle bir çevresine bakıp “ne oluyor lan?” diyerek tanımlayamadığı, insanın hep kafasında olan “ bir başlangıç” olmalı ve tabi ki bir de bunu “başlatan” olmalı arayışı “ TANRI” ile karşılık buluyor. Ve bir diğer “ ölüm” ve “ yok olma” yı kabullenemeyiş sorunsalı ise “Din”lerin büyük çoğunluğunda bulunan “Sonsuz ahiret hayatı” ile çözüme kavuşuyor. Yazarın benden, milyonlarca kez çok daha, iyi bildiği halde –sanki- kabul etmek istemediği şey; İnsan kendi sorularını ve taleplerini karşılayan bu kavrama zaten inanmak istiyor. Yani bu kavramlar insanı kandırmıyor. Şeyhlerin süperman olmadığı halde uçtuğuna dair rivayetlerde, hep bu aşırı isteğine dizgin vuramayan müritlerden kaynaklanıyor. Değinmek istediğim bir diğer konu ise yazarın tercih ettiği sert anlatım tarzı. Karşı çıktığı dini kavramları çok sert eleştiriyor –doğru- ancak benim asıl dikkatimi çeken başka bir konu. Hayatının büyük bir bölümünü bir din adamı olarak geçirmenin verdiği büyük “ vay benim gençliğim” pişmanlığından doğan büyük öfke ile; kendisinin tezlerine karşı çıkan, özellikle zamanında onun da yıllarca yaptığı müftülük gibi üst düzey din adamlarına karşı çok sert bir dil kullanıyor. Hepsini şarlatanlık hatta yalancılıkla suçluyor. Kitapta kendisinin de belirttiği gibi söylediği hiçbir şey ilk defa söylenmiyor. İslam dünyası içinde tartışılagelen çelişkili gibi görünen konular. Ateistliği seçmeden önceki hayatının çok büyük bir bölümünü şu anda yok saydığı değerleri savunmak için hatta sözcüsü olmak için harcadı. Kendi aydınlanması “dank” diye bir anda olmadı ki. Yıllar süren bir iç sorgulama ile bu şekilde sonuçlandı. Karşısındakiler de yalancı değil de henüz “aydınlanamamış” yanılanlar olamaz mıydı ? Değinilen konu o kadar geniş ki kendi içinde onlarca alt konu açabilir. O konulardan biri de Ateist olmanın, din değiştirmenin öyle her babayiğidin harcı olmadığı gerçeği. Çünkü biz inananların büyük çoğunluğu kendi arasında iki tipe ayrılıyor. Birinci tip; “ yav! Bu sıcakta/soğukta din mi değiştirilir, ateist mi olunur ?” diyen Canımkalkmışkenbanadabirbardaksugetirirmisin” ci, en büyük delili göstersen bile, mabadını iyice üstüne oturttuğu statükosunu bozmak istemeyen “coğrafi dindarlar” oluşturuyor. İkinci tip ise korkaklardan oluşur. Dar bir asansörde, tüylü sahne kıyafetleri ile Bülent Ersoy’la beraber, mahsur kalan insanların sahip olabileceği o tanımlanamaz bakışlarla kendilerine de bakılmasından, hatta en radikal “dönüşümcü” “Gregor Samsa” ya reva görülen davranış şeklinden daha beterini kendi üstlerinde uygulanmasından korkanlar. Tekrar ana konumuza dönüp, zurnanın zırt dediği yere gelelim artık di mi ? Kutsal değerlerimize bu kadar hakaret eden birinin katli vacip değil midir? Ben bir çok konuda çok cahil biriyim ve kesinlikle bir din alimi değilim. Ama bir Müslümanım. Ama benim “gördüğüm” islam dininde, sonsuz gücüne samimiyetle inandığım Allah, kıytırık bir mafya babası gibi “hadi şunu temizleyin” diyerek kendisine “maşalar” tutmaz. Ayrıca dinim için öldürdüm diyende nasıl bir cahil cesareti var ki; dinimizce en çok önem verilmesi gereken “kul hakkı” nı es geçip birinin en büyük hakkını yani yaşama hakkını elinden alabiliyor. Benim dinim benden olmayan benim düşmanım diyen bir din değil, bunu kabul edemem. Peki bu adamın derdi neydi? Dine fesat karıştırmak için şeytan tarafından mı gönderildi. İnanç sahibi biri olarak kitapta yazanlara katılmasam da, uslubunu tasvip etmesem de; kendi “doğrusunu” anlatan samimi bir insan olduğunu söyleyebilirim. Derdi ise; biz inanç sahibi insanlar kendi kendimize “şeyhler, mürşitler, hocaefendiler” adı altında “aracı putlar” yaratıp; onların, bilmeden inandığımız dinimizi ve bizi sömürmesine, izin verdiğimiz için, canları pahasına da olsa bizi uykudan uyandırmaktı. Kurtuluş “şüphe ve sevgi” de. “Ben haklıyım” cümlesinden doğan körlük durumuna düşmeden ben de yanılabilirim diyerek karşılaştığımız her eleştiri de kendi bildiğimizden “şüphe” edip araştırmalıyız. İçinde, kendisinden olmayan olarak tanımladığı herkese/her şeye, “sonsuz sevgi” beslemeyen hiçbir öğretiyi kabul etmemeliyiz. “Şüphe ve sevgi” Forever… Dedim ya ben cahil bir adamım. Bakmayın bilmiş bilmiş konuşmama. Belki de gerçekler benim kabul edemeyeceğim kadar acıdır. Ama ben “bilen” olduğumu hiç iddia etmedim. Ben “inananım” ve benim kafamda olmasını hayal ettiğim bir tanrı var. Benim tanrım sevgi dolu. Hababam sınıfındaki “kül yutmaz” gibi her an tepemin üstünde “cız, kaka” şeyler yapıp yapmadığımı gözetleyen bir bekçi değil. Ve o malum gün geldiğinde bana sadece bir şey soracak : “ Çıkarsızca birini/bir şeyi sevebildin mi? Cevabın evet ise “durma orda gel yanıma” diyecek. Ama hayır dersem “ Sen zaten kaybedenlerdensin, ben sana daha ne ceza vereyim” diyecek. Bu kitap hakkında son bilmemiz gereken şudur: Bu kitabın yazarı KATLEDİLDİ. (Güfteye “etanşın” edenlere aşağıya bir emanet bıraktım. Çıkarken alırsınız. ) youtube.com/watch?v=rnKbImR...
Din Bu-1: Tanrı ve Kur'an
Din Bu-1: Tanrı ve Kur'anTuran Dursun · Kaynak Yayınları · 20061,584 okunma
··
167 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.