8/10 puan verdi
·
Beğendi
Yıllarca sahip olduğun ilişkinin gerçek sevgi olduğunu sanmak, aslında o düzen ve huzur sandığın şeyin bir yanılsama olduğunu, sevgiye dair hiçbir şeyi yaşamadığını bir gün gözlerin bir başkasının gözlerine değince anlamak ve çok geç kalmak artık gerçeğe. Tüm imkansızlıklar içinde karşılaşmak aşkla, görmek duymak ama dokunamamak…Hem korkmak kurulu olan düzeninin elinden kayıp gitmesinden; nasılsa böyle iyi,kötü gidiyordu diye elinde olan ile yetinmek, hem de aslında bu düzenin yalan duygular üzerine kurulu olduğunu hissettiğinin, gördüğünün aldatmacadan başka bir şey olmadığını bilmek ve bile bile razı gelmek kaderine. Bu değil aslında senin istediğin, kalbinin çarpmasını, heyecanı, yaşadığını bilmek istiyorsun, bugüne kadar doğru sandığın şey bir anda yıkıldı, anlaşmak ve anlaşılmayı sevgi sandın ama artık değil biliyorsun. Peki kötülük mü bu?
Kalbine yenik düşmek, gerçek olana, için gidene ulaşmak için cesaret edip kalelerini yıkıp çıkmak içinden, bir başka kalbi kırmak pahasına?
Ya da değer mi, hiç suçu olmayan sana elinde olanı veren için, kendine göre doğruyu bu sanıp sana sunabildiğini sunan kişi için bunca yıllık evini barkını bırakmak. Ama karşında seni anlasa da anlamasa da bir bakış ile kalbini yerinden söken bir aşk, hep sahip olmak istediğin hayatında hep beklediğin ve eksik olan duygu. Gerçek aşk…Bu kadar imkansızlıklar içinde mi gelmeliydi sana, şimdi neyin doğru neyin yanlış olduğunu kim söyleyecek? Hangisini seçmek cesaret işi, kurulu düzene razı gelmek mi, kabuklarından sıyrılıp düzensiz ve karmaşık bile olsa kalbin çarpana gitmek mi? Var mı bu içine girdiğin durumdan en az zarar ile çıkmanın bir yolu? Ölüm mü sadece, peki o kavuşturacak mı seni aşkına yoksa yarım kalması mı daha büyük bir aşk yapacak bu hislerini? Ya da hangisi ölüm, soluk almayı bırakmak mı bu kaderin sana kurduğu oyuna razı gelerek nefes almak mı? 
Eylül
·
201 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.