RİSALE-İ NUR SERENCÂMIM - 4
10. Sınıfta iken haftalık ders programımı elime aldım ve Müzik, Beden Eğitimi, Temel Dini Bilgiler vb çeşitli dersleri -ki doğrudan ana ders olmayanlar- için müdür yardımcısı ile konuştum. O ders saatlerimde derse girmeyip aynı anda başka hangi sınıfların bu gibi dersleri var diye tespit ettim. Müdür yardımcısına da ilettim ve bu derslerde mescidde dersler yapmaya başladık. Böylece hem daha çok kişiye Kur'ân ve İman hakíkatlerini anlatmaya vesile olup hem de gençlerin sorularına yardımcı olacaktım. Beni en ziyade terakkî ettiren hususlardan biri de bana sorulan soruları araştırıp cevap vermem oldu diyebilirim. Çünkü araştırıp o mevzûlar hakkında bilgi sahibi olmama vesile oluyordu. Beni tanıyan bir kişinin bile Kur'ân - İman hakikatlerinden uzak kalmaması için gayret ettim. Kim beni tanıyor ise muhakkak ya onunla ders yapmış ya medreseye davet etmiş ya da Nurlardan küçük eserler verip okutmaya vesile olmuştuk.
Sadece dersleri böyle değerlendirmek ile kalmayıp haftanın bir günü okulun arkasında bir dairede 
Risale-i Nur dersleri yapıp haftanın bir başka günü de öğle arası okulun kütüphanesinde ders yapıyorduk. Öğle arasında yemek yedikten hemen sonra kütüphaneye gelerek o hafta belirlediğimiz meseleyi mütalaa ediyorduk. Bu derslerin temeli 9. Sınıfta iken okulun yan tarafında kayalıklar üzerinde 5 - 6 lise talebesi ile elimizde Risale-i Nur'dan küçük kitapları dönerli okumak sûretiyle başlattığımız faaliyetler idi.
Âl-i İmran Sûresi'nin 104. Âyet-i Kerîmesi'nde meâlen geçen "İçinizde emr-i bi'l-maruf ve nehy-i ani'l-münker yapan (iyiliği emreden ve kötülükten men' eden) bir topluluk bulunsun. İşte felaha (kurtuluşa) erenler onlardır." müjdesine mazhar olmak, Rıza-yı İlâhî için çaba sarf etmek hayatımın en ulvî gayesi idi. Önce okuyup, anlayıp, hayatıma tatbik edip, ardından da insanlara hüsn-ü misâl olabilirdim. Hayatımdaki en güzel yıllarımdan biri de lisedeki faaliyetlerim oldu Elhamdülillah.
Tabi İslâmî gayret gösteren herkes, muhakkak zorluklar da yaşamıştır. Birçok zorluklar yaşadık. Ama Elhamdülillah "zorlukla beraber bir kolaylık vardır" (Bkz. İnşirâh Sûresi, 6. Âyet-i Kerîme Meâli) âyetine kalpten iman ettiğimiz için asla ye'se (ümitsizliğe) düşmedik.
Okulun panolarını da o zamanki gençlik saikası ve şevki ile "fethetmiș" idik. Öyle derdik o yıllarda. Tabi bunları idarî izin ile yapıyorduk. Kur'ân-ı Kerîm'den âyet meâlleri, Hadîs-i Şerîf meâlleri, Risale-i Nur'dan vecizeler panolara asmıştık. Değerler Eğitimi adı altında bir âlim ve eseri hakkında bir pano hazırlama hakkımız da vardı. O panoya da Risale-i Nur'un ne olduğu, 
Bediüzzaman Said Nursî'nin kısaca hayatı, Risale-i Nur'dan vecizeler ve istifadeye medâr kısa pasajları yapıştırmıştık. Panonun üstüne de "Risale-i Nur Köşesi" yazmıştık. Bir tane öğretmen bu başlıkta köşe olmasını şikayet etmiş ve ders esnasında başka bir öğretmen sınıfa girmişti. Beni çağırdı ve dersten çıktım. "Bir öğretmen panonun üstüne astığın 'Risale-i Nur Köşesi' yazısını şikayet etmiş. O yüzden bunu çıkarmamız gerekiyor." demişti. O an gözlerim dolmuştu. Bir insan neden basit meselelere takılıp şikayet ederdi ki?! "Tamam hocam" dedim ve yutkundum. Ama pes etmeye niyetim yoktu. O gün okul çıkışı gidip Hatt-ı Kur'ân (Osmanlıca) "Risale-i Nur Köşesi" yazdırdım yazıcıdan. Ve tekrar o panonun üstüne astım. O şikayet eden öğretmen İslâm yazısını okuyamadığı için şikayet de edemedi. Elhamdülillah o yazı orada kaldı. En muhalif görünen öğretmenin bile panodaki resim ve yazılara baktığını, yazıları okuduğunu görüyorduk. Elimizden gelen ne ise yapmaya kararlı idik ve hiçbir zaman geri adım atmadık.
··
5 artı 1'leme
·633 görüntüleme
RİSALE-İ NUR SERENCÂMIM
1- #230473141
2- #230517913
3- #231281953
4- #231571114
5- #232012222
6- #233192824
7- #233291939
Allah razı olsun
Cümlemizden.. İnşaAllah hem Nurlar'a hizmette șevk, teșvik hem de Nurlar ile tanışmayanlar için de okumaya gayrete vesile olması için seri olarak kaleme almaya niyet ettim.. Cenâb-ı Hak niyetimizi hâlis eylesin..
1 sonraki yanıtı göster
Afedersiniz size bir şey sormak istiyorum.Kendilerini nur talebesi diye adlandıran arkadaşların çoğusu siz de buna dahilsiniz neden kendi ileti veya alıntılarınızı beğeniyorsunuz.
Beğenmeseydim paylaşmazdım o yüzden hocam.. Ek olarak kendi gönderimi beğenmek egoistlik ya da kendini beğenmişlik değil, genelde el alışkanlığım olmuş.. Paylaştığım gonderi veya iletiyi beğenirim yani.. Bunun herhangi bir mahzuru var mı?
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.