#günaygafur #baba // Baba, yazarın diğer üç kitabından bağımsız olarak farklı bir deneyim sunuyor okurlarına. Elbette yazarın kalemiyle özdeşleşen, tarzını bilenlerin özlemini duyduğu, keyif aldığı unsurlar da yok değil. Fizik, metafizik, kuantum fiziği esintileriyle bezeli, aynı zamanda zihnin karanlık dehlizlerine yolculuk yaptıran, keskin dönemeçlere ve sarmal labirentlere sahip, bilimin-ilimin aydınlığında, edebiyatla harmanlanan çok katmanlı bir roman, Baba. Yusuf’la kesişiyor yolumuz. Onunla birlikte biricik aşkı Zeyno’sunu geride bırakarak bir bilinmezliğe mahpushanenin ‘İmkansız Olasılıklar Koğuşuna’ adım atıyoruz. İçeri girdiğimiz anda karşılaştığımız ilk karakter koğuşun ağası: Baba. Heybetli, karanlık, ürkütücü ve gizemli bir adam Baba. Yusuf’un cesareti, yürekliliği, açık sözlülüğü ve keşfetmeye meraklı oluşu etkiliyor onu. O andan sonra ‘Kaşif’ oluyor Yusuf’un lakabı. Profesör, Cello, Doktor, Zargana, Sado, Saki koğuş arkadaşları. Her birinin hayat hikayesi, geçmişi, acısı, duygusu farklı. Genciyle yaşlısıyla küçük dünyalarında birbirlerine umut olmaya çalışan hayattan dışlanıp oyundan atılanlar onlar. Yusuf’un sınavı da böyle başlıyor, cevabını aradığı soruların, tehlikeli sırların peşine düşerken akıl sınırlarını zorlayan tahmin bile edemeyeceği durumlarla karşılaşıyor. Kitabı yorumlamak, sizlere aktarmak oldukça güç. O kadar çok aksiyon ve edinim var ki buraya ne yazarsam yazayım eksik kalacak. Ancak okuyunca anlayıp sorgulayabilirsiniz. Sadece şunu söyleyebilirim; her kitabına aç oturur, insana dair somut-soyut tüm duyguların yanı sıra bilime de doyar, yazarla daha güçlü bir bağ kurarak kalkarsınız sofradan. Eh biraz da beyniniz yanar ama olacak o kadar değil mi ? Duygu ve bağ demişken aşkı ve umudu da unutmamak gerek.. Bir de ölümü.. Bir baba sözü der ki; Sağız evelallah! Amma ölümdenden de korkumuz yoktur.. .