Karlı kayın ormanında / Nazım Hikmet
Karlı kayın ormanında
yürüyorum geceleyin.
Efkarlıyım, efkarlıyım,
elini ver, nerde elin?
Ayışığı renginde kar,
keçe çizmelerim ağır.
İçimde çalınan ıslık
beni nereye çağırır?
Memleket mi, yıldızlar mı,
gençliğim mi daha uzak?
Kayınların arasında
bir pencere, sarı, sıcak.
Ben ordan geçerken biri:
"Amca dese, gir içeri."
Girip yerden selamlasam
Hane içindekileri.
Eski takvim hesabiyle
Bu sabah başladı bahar.
Geri geldi Memed'ime
Yolladığım oyuncaklar.
Kurulmamış zembereği
Küskün duruyor kamyonet,
Yüzdüremedi leğende
Beyaz kotrasını Memet
.. Yedi tepeli şehrimde
bıraktım gonca gülümü.
Ne ölümden korkmak ayıp,
ne de düşünmek ölümü.
En acayip gücümüzdür,
kahramanlıktır yaşamak:
Öleceğimizi bilip
öleceğimizi mutlak.
Memleket mi daha uzak,
Gençliğim mi, yıldızlar mı?
Bayramoğlu, Bayramoğlu
Ölümden öte köy var mı?
Geceleyin karlı kayın
Ormanında yürüyorum.
Karanlıkta etrafımı
Gündüz gibi görüyorum.
Şimdi şurdan saptım mıydı
Şose, tirenyolu, ova,
Yirmi beş kilometreden
Pırıl pırıldır Moskova...
14 Mart 1956, Moskova
Nazım Hikmet
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.