İclal Aydın sürekli gülümseyerek gördüğümüz bir isim. Ancak onunda inişleri çıkışları sancıları var doğal olarak her insan gibi. Otobiyografi türünü edebiyatla harmanlayarak çok güzel bir kitap ortaya çıkarmış. Şimdiye kadar ki kitaplarından farklı bir kitap olmuş. Tüm kitaplarını okuyan biri olarak söyleyebilirim ki en sevdiğim kitabı oldu . Çok samimi içten bir dili var. Hatalarını hiç düşünmeden olduğu gibi önümüze sermiş. Bu herkesin yapabileceği bir şey değil. İki günde hızlıca okuyup bitirdim. Tavsiye ederim. Alıntılar = Sana yazdım! Bunu sen oku. Kötüler geride kalsın ve sen yaşadığımız güzel günleri hiç unutma, olur mu? “Mesela biliyor musun; Beni başarılarımdan çok başarısızlıklarım güçlendirmiş aslında. Dedim ki, senin bir başarı hikâyen yok, senin muazzam başarısızlıkların var. Başarı dedikleri, her yeni güne ‘Bu doğan en güzeli olabilir mi?’ diye umutla uyanmak ve çok korkmana rağmen başlamakmış. Cesaret hakikaten buymuş. Korkuna rağmen yaşamak.” Başarı ve mutluluk, taşıması çok zor iki emanet… Anlıyorum, kalbimde artık anneliğin sızı ve mutlulukları için yer açıldı. Birinin evladı olmaktan, birinin ebeveyni olmaya akıyor yolum...’ Üzülmeyin hiç. Olmayan işler olabileceklere doğru açılan yollardır. Sonra da bir yaprak düşüveriyor yere. İlk düşeni aldım, defterimin arasına koydum. Her kitabımın bir yaprağı olur, saklarım. Kitabım yayımlandıktan sonra da onu çerçeveler, kitaplığıma koyarım… Her daim "Her şey çözülür, ölüm dışında her şeye bir çözüm vardır," derdim ama gücümü kaybetmiştim sanki. Küçük küçük ışıklar yandı kalp bahçemde. Ama sonra herkesin kendi hikâyesinde bir başına olduğunu, herkesin çok korktuğunu, "Korkma, ben varım," cümlesinin "Korkuyorum, elimi bırakma," anlamına da geldiğini fark ettim.’ Haklının değil , güçlünün kazandığı bir düzen kuruluyordu oysa . " Cesur ol . Korkma ! Hayat cesurları sever ." Başkalarının onayı için yaşamak, o başkalarını hep bir tehlike olarak görmekmiş aynı zamanda. Onaylanma ve kabul görme çabam arttıkça, onayını beklediğim "başkaları" daha da büyüyen, daha da acımasızlaşan bir canavara dönüşmüştü. O canavar her sabah yeniden yargılıyordu beni. Yaptıklarımla, yazdıklarımla, söylediklerimle, yaşadıklarımla, hayatımla, seçimlerimle, zaaflarımla, gaflarımla, giydiklerimle... Çünkü o canavara bizzat 'ben' bir söz hakkı vermiştim.

Bunu Sen Okuİclal Aydın · Artemis Yayınları · 2023406 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

KitaplarGüzeldir