Ah, ah insan üşümese, üşümedikten sonra insanın dertlerinin çok büyük bir bölümü çözülmüş olur, değil mi?
Yalnızlık, ne demişler neye güvenebiliyorsan odur.
Yine de insan ölümü annesine konduramaz değil mi? Annenin ölümünde onarılamaz bir şeyler vardır. Annenin ölümü yaratıcının ölümü gibi bir şeydir. Bu da dünyanın sonu demek olur.
Yoksa dünya aslında düşüncemizi söylemekten korktuğumuz bir yer değil midir?
Yaşam zorunlu ölümün hüküm sürdüğü bir oyuna benziyor, burada vicdan yok. Zorunluluk var.
İnsanın içinde iki şey birbiriyle savaşır, biri kalıp huzurla çoluk çocuğa karışmak isteği, öbürü de belli yaşlarda iyice öne çıkan aykırı bir istek. Bunlardan çekip gitmek ve yaşamın aktığı asıl yollara çıkmak.
Kader, insanın kaderi çok önemlidir mutlu insan bu kaderi kavrayabilmiş insandır, dostum. Kavrayışsız insan önündeki belirsizlikle savaşır durur.
Aslına bakarsan zaman akıp gitmez de kentin ortasında durup senin onu anlamanı bekler. Şu dünya üzerinde en çok zaman anlaşılmayı hak etmiştir, düşünecek olursan böyledir bu.
Kaçakaçlık zamanında, insanlar korku içinde yer değiştirir ve birbirinden kaçarken yani zannediyorlardı ki bütün bu acılar kaçmalar ve göçüp giderek canını kurtarmalar, unutulup gidecek ama yok öyle değil, öyle değil, zaman toprağın kimi yerine işaretler bırakıyor. Pınar başlarına, evlerin yosunlanmış duvarlarına, mezarlara ağaç gövdelerine ve bütün bunların yanında havaya. Havanın kendisine mor izler bırakıyor.
İnsan ömrü boyunca uğraşır didinir de o rüyalarında gördüğü hayalini kurduğu şeylere kavuşamaz. Değil mi? Genelde böyle olur. Yaşam bize hep en azını verir. Hep hayal kırıklığı verir. Ah ah yoksullar için hele. Bir insan yoksul oldu mu kaldır at. Böylesine sokaktan geçen kedinin bile saygısı olmaz. Yok yok böyle dikkatle baktığın zaman böyle. İtibar her zaman gücü olana. Bu dünyanın düzeni böyle kurulmuş. Hem de hep en azını layık görmek üzere.
Yine de Allah her insana yaşarken anasını babasını anlama fırsatı versin inşallah. Bu da uzun yaşamayı gerekli kılıyor. Uzun yaşayacaksın, misal çok çalışarak bedeni canlı zinde tutarak yemene içmene güvenerek. Böylece hemen ölmeyeceksin. Hemen ölen kişi, bu dünyayı pek anlayamıyor. Babasına acıyarak geçip gidiyor. Şükürler olsun.
Ah ah insan tüm acılara yokluklara karşın yine en iyi zamanlarını çocuklukta yaşıyor çocukluk gibisi var mı? Yok.
İnsan sonuç olarak doğal koşullarda gerçekçi, mantıklı sevgili ama kurduğu sistem öyle değil.
Ben sana bir şey diyeyim mi biz sadece korkunun kendisinden korkarız o da gelene kadar, geldikten sonra ondan da korkmayız.
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.