Romanın ismine ve kapak görseline bakıp Çinli bir adamın öyküsünü okuyacağını düşünen ben, ‘muannit’ kelimesinin ‘inatçı’, ‘sahtegi’nin ise ‘sahtelik’ anlamına geldiğini öğreniyorum. Neymiş Bay Chen Syıng’la karıştırmamak gerekirmiş. Üstelik yayıncının notuna göre Vüs’at O. Bener bu romanında diğer metinlerinden farklı olan bir yazım tarzı benimsemiş, bunlar Bay Muannit Sahtegi’nin karakterine özgüymüş. İlk sayfalarda eyvah beni çok zorlayacak bir metinle karşı karşıyayım dedim. Zira romanın giriş cümlesi; “YİNE öldürgen bir intihar sabahı, yirmi miligram nobraksin almama karşın, ellerimin titremesini önleyemiyorum; kaydın bay Muannit Sahtegi, yapma, seni konuşmak değil, yazmak kurtarır derken, yani günlük adı altında ilk üç beş tümcenin yazıldığı günden tam üç yıl sonra, yeniden başlamayı deniyorum.” Ve okumaya devam ediyorum, o da ne, masada soğumuş kahvemden bir yudum bile almamışım ve yeniden kahve yapmak için kalkıyorum. Başlangıçta beni zorlayacağını düşündüğüm kitabın sayfaları içinde kaybolmuşum. MS’nin 1979 yılında yazdığı günlüğüne 1984 yılında eklediği notlarla geçmişin geçmişine gidiyoruz. O yılların Ankara’sında yaşam koşullarının zorluğuna rağmen yalnızlığını bir iki kadeh içerek ya da çoğu zaman kızı Fatoş için endişelenerek yazıya döken bir adam… Vüs’at Bener’in yaşamından otobiyografik ögeler taşımasından sebep midir bilemem ama beni ziyadesiyle etkiledi. Yeri geldiğinde alaycı, yeri geldiğinde huysuz, yeri geldiğinde dibe vurmuş gibi görünen bu karakteri sevdim. Kullandığı bazı kelimeler belki sadece onun lügatında var, ama onlar da bir süre sonra aşina gelmeye başladı. Hiç bitmesin ben bu günlükleri hep okuyayım istedim. Lütfen siz de okuyun

Bay Muannit Sahtegi'nin NotlarıVüs'at O. Bener · Everest Yayınları · 202410 okunma

·

84 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elvan