En çok da bir zamanlar çocuk olduğunu unutan yetişkinlere...
"Çocuk işte. Sabah kalkınca her şeyin değişeceğini, bir mucizenin gerçekleşeceğini umuyor."
Cengiz Aytmatov'un 
Sultanmurat'ında okumuştum bu cümleyi. Ne kadar büyürsem büyüyeyim uyuyunca geçeceğine inanmak istedim hep. Sabah kalkacaktım ve her şey değişecekti. Oysa hiçbir zaman öyle olmadı. Geçen sadece zamandı ve varlığıyla adım adım çocukluğumdan uzaklaştırıyordu beni.
Adem Güneş
Uzman Pedagog
Çocuk Eğitimi konusunda yaptığı çalışmalarla uluslararası alanda dikkat çeken bir isim.
Eserde 0-6 yaş dönemi çocuk eğitiminde 100 temel kuralı ele almış ve bu kuralları oldukça kısa, net bir biçimde açıklamış.
Süsten, gösterişten uzak. Nokta atışı bilgilere ulaşabileceğiniz ve ilgili alanda başucu kitabı yapabileceğiniz bir eser.
Sahi, süsten gösterişten uzak demişken siz de öyle misiniz?
Daha bebek doğmadan yapılan baby shower'lar, gösterişli bebek odaları... Umurlarında mı sanıyorsunuz bebeklerin? Yoksa onlar için değil de kendi şovunuzun bir parçası olarak mı?
"Bebeğin odaya ihtiyacı yoktur, en güzel oda dahi anne yatağından güven verici değildir." En azından belirli bir döneme gelene dek! Onun size ihtiyacı var, sizin üzerinde yaptığınız gösterilere değil!
"... insanlarla dolu bir odada olmama rağmen dünyadaki en yalnız çocuk olduğumu hissediyordum."
Kiraz Ağacı ile Aramızdaki Mesafe, çocuklarımıza her türlü imkanı sağlamak uğruna her türlü yalnızlığa mahkum ediyoruz bazen. Gündüz kreş, akşam tablet, televizyon derken bizden geriye kalan ne varsa ona bağlanıyor çocuk. Güvenli bağlanma dedikleri bu olmasa gerek değil mi?
"Anne babanın kitap okuma alışkanlığı yokken, çocuktan kitap okumasını beklemek, çocuğun kendini baskı altında hissetmesine yol açar." (s. 87)
Bazen velilerim geliyor okula, hocam çocuğa kitap okutamıyorum diye şikayet ediyor. Ailelerle kitap okuma projesi düzenleyip her akşam bir eve konuk oldum, birlikte okuduk, geriye kalan fotoğrafa baktığımda okumuyor diye dert yanan velimin kitabı ters tuttuğunu gördüm, fotoğrafta göstermelik! Göstermelik dahi olsa birkaç satır okumayı başaramıyoruz çocuklarla! Oysa onların hayatındaki en büyük rol model biz değil miyiz?
Öyle bir dönem ki çocukluk, hayatın geri kalanı ona göre şekilleniyor. Güzel bir ailede yetişenlerin hayatında güller açarken diğerleri mevsimsiz soluyor. Yüzlerdeki çizgilerde bile o dönemin izleri kalıyor. "İhmal ettiğimiz her şeyin altında kalırız," diyor 
Ziya Selçuk Aileler de kalıyor ama bu ihmalin en büyük acısı çocuklardan çıkıyor. Hep komedisini yaparız "çocukluğa inen" psikologların, oysa bütün travmalar hep oradan başlıyor. Karanlıktan korkanın, var karanlıkla bir acısı...
"Birçok yetişkinin asık suratlı, üzgün ve mutsuz görünüşünün kökeninde, çocuklukta edindiği hisler vardır."
Eğitimde feda edilecek birey yoktur, der 
Mustafa Kemal Atatürk, dünyada da öyle, feda edilecek çocuk, ikinci bir çocukluk yok.
·
3 artı 1'leme
·1.281 görüntüleme
Hocam konu da kitap da tam baba hitap ediyor.
Kaliteli inceleme için teşekkür ederim.
Şuna kesinlikle inanıyorum ki eğer ki ebeveyn okursa çocuk kesinlikle okuyan birey oluyor.
Tecrübe ile sabit.
Her evde bir okuma disiplini olmalı.
İnceleme yine harikaydı, aile kitap okuma etkinliğiniz çok hoşuma gitti takdir ediyorum, ve kitabı ters tutan veli kısmı çok üzdü, kitaplar ve okumak konusunda keşke herkes bizle aynı fikirde olsa diyorum 😃
Gerçekten ciddi söylüyorum okumak istiyorum bu yazıları ama
Hocam bayağı uzun çok çok uzun hayat biyografim gibi ondan okumuyorum bu uzun yazıları 😁😁😁ay utandım şimdi 😂
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.