inanmazdım, bir kitabı bitirdiğinizde tüm sayfalarıyla okuduğunuzu hissedebileceğinize . Bana göre bir kitabı kitaptan aldıklarınızla, size verdikleriyle okuyorsunuz. Bir kitabın her sayfasında kendinize dair bir şeyler hissetmek, her sayfasından bir şeyler almak mümkün mü? Mümkünmüş. Kitap insanların kendilerinde, hayatlarında bulabilecekleri detaylarla donatılmış, okuyucuya yer yer hayatlarından, çevrelerinden akıllarına gelenlerle okutacak şekilde yazılmış. Örneğin kitapta genç kadının çalıştığı yerdeki davranışlara hepimiz hayatımızın farklı yerlerinde farklı şekillerde maruz kalıyoruz. Bahsetmek istediğim bir diğer konuda Ademler... Hepimizin hayatına ademler girmiştir hatta adem olduğunu farketmediğimiz ademler bile girmiştir. Genç kadının sıkça bahsettiği bir şeydi ademler hepsine bir şeyler hissediyordu bence, hepsi sonlarındaki sayılar kadar farklı yerlerdeydi kadının içinde. Kitabı okudukça anlaşıldığı üzere konu Ademler değil, bizim cennettimizdeki meyveyi çalan Ademde... Kitapta değinmek istediğim farklı, farklı çok konu var aklımda olan bir diğer detay ise şu oldu; Genç kadın sevgisizliğinden bahsettiği bir bölümde yine kitabın içinde yer alan ıhlamur ağaçları hikayesinde Aegina’ nın sevgiyi bulduğu kişiyi bir varlığı değilde o hissi, sadece saf sevgiyi beklerken taktığı mavi flurı takıyordu. Daha fazla spoiler olmasın diye bu konu hakkındaki tüm düşüncelerimi şuan kaleme dökemiyorum ama bu kitap aynı zamanda okurken detaylarıyla beni fazlaca düşündürdü. Son olarak bahsetmek istediğim konu, genç kadın sevgisizliği her bir noktasıyla kabullenmiş onu hayatının bir parçası yapıp kendine cezalar verecek konuma getirirken, Hector’un gidişini kabullenememişti, kabullenmemişti. Kaybedilenleri bulma ofisine bunca yıldır hayatındaki en büyük kaybı olan sevgisizliği için değil Hector için gidiyor, çünkü sevgiyi onda buluyor onda hissediyordu Genç kadının çoğunlukla umursamaz tavırlarına ek ademlerden birini ve Hector'u hissediyordu, Hector onun kuvvetli bir hissiydi, kitapta genç kadın arınmışlığı hissetmek istiyordu düşündürdü beni bu, arınmışlık için hector ve genç kadının cennetinde ki meyvelerin hırsızı olan Adem mi gerekiyordu? Bunca yıldır şaşmaz bir şekilde sevgisizliğinden dolayı ceza verdiği ayaklarını sevgisini, Hector’u bulmaya giderken affetmişti... Kitabı detaylarıyla, noktasıyla soluksuz bir şekilde okudum, kitabı bitirdim ama kitap hakkında kafamda ürettiğim teoriler, düşünceler bitmedi. Hepimiz hayatımızın farklı yerlerinde sevgisizliği hissediyoruz, farketmeden bazen tercihlerimizle kendimize cezalar verebiliyoruz, ademler tanıyoruz o ‘e’ harfini hiçbir zaman ‘a’ yapamayacak ademler, günün sonunda hepimiz kaybedilenleri bulma ofisine başka bir şey için gidiyor, sevgiyi başka yerlerde ve başka kişilerde buluyoruz...

Hiçlik ya da Her ŞeyTuğba Saydam · Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık · 2024108 okunma

··

9 artı 1'leme

·

256 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ceren