Bir Kadın
Hemen konuya giriyorum ve kısa ama üzerinizde yoğun bir etki bırakacak kitaptan bahsetmek istiyorum.. Anne ile kızın arasındaki bağı, kimi zaman uyum sağlayamamalarını ve her ne olursa olsun annenin yokluğunun ne kadar ağır olduğunu anlatan bir eser...
Şöyle birşey paylaşmak istiyorum. Daha önce hiç bir yakınımı kaybetmedim fakat bu düşünce aklıma ne zaman gelse, ilk annemi düşünürüm. Galiba hayatımda kaybetmekten en çok korktuğum kişi annem.. Hayatımın hiç bir döneminde annem ile aramda bir anlaşmazlık yaşamadım. Bu yönden kendimi çok şanslı hissediyorum. Fakat şunu da unutmamalıyız.. Annelerimiz her zaman bizim iyiliğimizi düşünecek olan tek kişiler. Bizden daha farklı ve daha zor şartlar altında yetiştiler. Bu yüzden kimi zaman şuanki döneme ve bize uyum sağlamakta zorlanabilirler. Hayata bir de onların penceresinden bakmaya ve onları anlamaya çalışmalıyız.. Allah onları başımızdan eksik etmesin..
Şimdi benim iç dökmemi kenara bırakıp, esere dönüyorum. Albert Camus'un 
Yabancı adlı eserini okuyanlar, mutlaka bu eserin ilk bölümünde onu anımsayacaklar... Eser bir annenin huzurevinde vefat etmesi ile başlıyor..
Ufak bir araştırma yaptım fakat birşey bulamadım. Yazar kendi annesinden mi bahsetmiş yoksa kurgu mu bilemiyorum ama bana kendi annesinden bahsetmiş gibi geldi. Annesinin ölümünden sonra onu hatıralarında, satırlarında yaşatmaya çalışan bir kadını okuyoruz. Vefakâr bir anne... En içimi sızlatan kısmı, kızının evinde kalıp iş yapmadığı zaman kendini bir yük olarak görmesi...
Ben eseri çok beğendim. Okuyan herkes kendi annesiyle arasındaki bağdan birşeyler bulabileceği, duygulandıran bir eser.. Ölümün hem basit hem ağır yanlarını yansıtan bir eser.
Ve yine içime dokunan o son paragraf...
"Artık sesini duymayacağım. Olduğum kadını, bir zamanlar olduğum çocukla bir araya getiren onun sesi, sözleri, elleri, tavırları, gülüşü ve yürüyüşüydü. Geldiğim dünyayla aramdaki son bağ da koptu."
·
2 artı 1'leme
·236 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.