Tolstoy bu kısa ama okyanus kadar derin eserinde yaşamı ve anlamını, ölümü o kadar güzel sorguluyor ki. İvan İlyiç başarılı, hayalleri , idealleri olan bir Rustur. Hayallerini gerçekleştirir, yargıç olur,sosyal bir statü kazanır. İvan İlyiç'in artık kendine olan güveni artar, mutludur. Mutluluğunu tamamlamak için bir de evlilik yapar . Bir hırsı vardır: Yükselmek. Yükselir yükselir ancak bu yükseliş ona manevî bir doyum sağlamaz. İvan İlyiç bunu birdenbire geçirdiği bir kazada anlar. Her şey yolunda gitmektedir. Mutludur, huzurludur , iyi bir işi vardır , sevdiği huzur bulduğu bir eşi ve çocukları vardır . Ancak sadakat, fedakarlık, vefa ? İşte Ivan İlyiç hastalığın mikrobunun vücudunda ilerlemesiyle bunları sorgulamaya başlar. Artık her şeyi farklı bir perdeden izlemeye başlar. Geçen her gün hastalığı ve çektiği acı katlanarak artar. Ancak etrafına dönüp baktığında onun için üzülüyormuş gibi yapan meslektaşları ve arkadaşlarının da yalnızca Ivan İlyiç öldüğünde boşalacak olan koltukla ilgilendiğini görür. Etrafında kıpır kıpır gördüğü eşinin ve çocuklarının onun hastalığından sonra hayatlarına hiç bir şey olmamış gibi yaşamaya devam etmesi Ivan İlyiç ' e hastalığından daha çok acı çektirmeye başlar. Yıkılır. Sorgulamaya başlar. Ben ne için, kimin için yaşadım? Mutlu olmak için gereken şeyleri mi yaptım, yoksa sadece başarılı ve statü sahibi olmak için mi yaşadım? Bu kadar sıkıntı, bu kadar mücadele, bu kadar çaba niyeydi? Bunları sorgularken kendi için gerçekten üzülen, ağlayan birini bulmak ister ancak yoktur. İşinde başarılı ve sağlıklıyken etrafında bir sürü insan vardır. Ancak hastayken ve bir işe yaramayacağı anlaşıldığında işler değişir. Ivan İlyiç'in istediği ve aradığı gerçek göz yaşını döken yalnızca bir insan vardır: Uşağı. Uşak Ivan İlyiç' e gerçekten üzülür ve yardımcı olmaya çalışır. Ancak eşi ve çocukları... Tek dertleri süslenmek, güzel görünmek, arkadaşları ile vakit geçirmektir. Ivan İlyiç umurlarında dahi değildir. İşte Ivan İlyiç inlemeye başlar. Kitap o kadar muhteşem bir dil ile yazılmış ki okudukça Ivan İlyiç'in sesleri kulağımda yankılandı. Ölüm karşısında duyduğu korkuyu onunla hissediyorsunuz. Yaşamı, ölümü ve sonrasını onunla birlikte sorguluyorsunuz.

İvan İlyiç’in ÖlümüLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201945,4bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betull