Yaşamın Bilgece Deneyimleri Arthur Schopenhauer'un mutluluk ve mutluluk arayışı üzerine yazdığı bir deneme diyebiliriz. Sekiz başlıkta ( itibar, mevki, gurur, kişilik vb. ) mutluluk teması üzerine durmuş. Bazı kısımların anlaşılması benim için zordu birkaç defa okumak zorunda kaldım ama kitap genel olarak okunması kolay bir kitaptı. Şunu da söylemeden geçemeyeceğim bazı kısımlarda örnek verirken matematiksel ifadelerle örnek vermiş eğer benim gibi matematikten çok anlamıyorsanız matemetikçi bir dostunuzu rahatsız etmeniz gerekebilir :)
Kitap ana fikir olarak mutluluğun kendini tanımak ve bireysellikten geçtiğinin üzerinde duruyor. " Gerçek ihtiyaçlar, gerçek mutluluğu getirir" mottosu için önceliğin gerçek ihtiyaç nedir? sorusu üzerine verilmesini istiyor. Dünyanın acı ve sefalet dolu olduğunu söyleyen yazar bu yüzden can sıkıntısından ancak yüksek bir bilinç durumu ile kaçmanın mümkün olduğunu anlatmak istiyor. Kaynağı zeka olmayan bütün zevklerin insana acıdan başka bir şey vermeyeceğini, bilinç düzeyimizi arttırmayan hiçbir faaliyetin de bizi can sıkıntısından kurtarmayacağını ifade ediyor.
Kadınlar üzerine yazdığı kısımlarda maalesef biraz hayal kırıklığına uğradım. Kadınları sadece ahlak ve cinsellik üzerinden kıskaca alması açıkçası beni rahatsız etti :(
Gurur pasajında "ulusal gurur" kısmını çok sevdim. O kısma dikkat etmenizi öneririm.
" Bir insanın mutluluğunu sahip olmayı beklediği şeylerle değil de sadece sahip olduklarıyla ölçmek, kesirli bir sayıda bir paydayı belirtmeksizin bir payı ifade etmeye çalışmak kadar anlamsızdır. " syf:49
Bu kısım aklıma siyasetçileri getirdi. Milletvekili ya da belediye başkanı olmak için deli gibi çırpınan vasıfsız ama çok zengin siyasetçiler. Adamın binlerce dairesi, milyar dolarlık otelleri var ama o belediye başkanı olmak için için aylarca uğraşıyor hatta oluyor da. Sonra katıldığı binlerce toplantı, medya programları vs. kendisi de vasıfsız zaten, topluma katacağı hiçbir şey yok. Sonra düşünüyorum bu kadar maddi olanağa sahipken neden insan kendini geliştirmek için çabalamaz. Enerjisini ve vaktini onu mutlu edecek şeyler için kullanmaz. İşte cevabı Arthur Schopenhauer vermiş. Kesirli bir sayıdaki paya odaklanıyor, paydanın farkında değil. Eee payda da "0" olunca ortaya böyle "tanımsız" mutsuzluklar çıkıyor..
