EVRENSEL ATIKLAR BİDONU
Yokluğa alışamadın mı?
Ne olduysa kaldın öyle.
Takvimleri yırtıp ettim,
Alışamadın mı gökyüzüne.
Vardı yağmurlar hep yağar,
Vardı ağaçlar hep sararır yapraklar.
Sen alışamadım mı sen olmaya?
Hep durup durup güneş doğdu ve sonra battı.
Herkes adım adım gidiyordu bak,
Saatler susmazdı hiç bir zaman.
İnsandan daha hayırlıydı o zaman,
Sen susarken daha fazla konuşmuşsun gibi.
Kapımdan yeni yeni sakince bir ruh geçti,
Ben değildim başka biriydi.
Sen hangi insansın bu kadar siyahtan,
Ben bir beyaz ve şurada gri olmalıydı.
Hece hece her gece işlenen her şey,
Cümlelere sığmaz beyhude bir şeyler.
Ben bir bulut olup yağmak istemem,
Ben sakince bir rüzgâr gibi esmek istiyordum.
Dokundum ki ruhuma buz gibi,
Ve bir hâlde ısınmalı o zaman.
Değişik bir hâl alıyor yaşamak,
Şimdi gecenin şalterini indirmeliyim.
Sessizce bana bakıyor kadın,
Mimikleri her şeyi konuşuyor.
Sonra bir bomba gibi parlıyor,
Güneşi coşturuyor ve kıyamete alışık değilim.
Hiç olmamaya alışamadın mı?
Bir gölge gibi her seferinde geçerek.
Ayıp olmasın diye kenardan kaçardı her şey,
Bir vasıfsız hâlde bir yetmek üzereyken.
Hadi o zaman mavi bir şarkı söyle,
Sarı bir tonlama olsun.
Biraz konsratını aç ve böyle buyursun,
Hadi o zaman bir yeşil sahne kur buralara.
Bir kalp atışına alışamadın mı?
Hayır daha da alışamayacaktın.
Her şey senin isteğinde,
O zaman ölmek lazımdı her cümle.
Sen sen olmaya hâlâ alışamadın mı?
Her şey yatay dikey yuvarlanırken.
Sen senden geçmeye alışamadın mı?
Alışırsın o zaman ve anlayamazsın.
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.