"Ama biz askeriz. Unutuluruz."
-"Al bayrağın gölgesi mezarımıza vurdukça biz de yaşarız, devrem. Varsın, adımız unutulsun."
Tam anlamıyla bir genç kurgu romanı olan "Gökçen"in hem beğendiğim, hem de beğenmediğim yönleri olduğunu söyleyebilirim. İlk olarak belirtmek isterim ki "Gökçen", öyle edebi değeri yüksek bir roman değil. Biraz kafa dağıtmalık, bir şeyler öğrenmek amacından ziyade kendi yaşamınızdan uzaklaşıp farklı hayatlara konuk olmak istediğiniz anlarda okuyabileceğiniz bir kitap. Bununla birlikte dilerseniz öncelikle olumlu düşüncelerimle başlamak isterim...
Ağırlıklı olarak askeri kurgu olmasının hakkını vermiş bir roman. Vatan sevdası, vatan için ödenen bedeller insanın içine dokunur bir şekilde aktarılmış. Öte yandan Gökçen ve Murathan'ın çocukluk anılarını, Pamuk ve Kepçük oldukları hallerini, kan bağı olmadan da nasıl sağlam ilişkiler kurulabileceğini gördüğümüz sıcacık aile ortamlarını okumak çok hoşuma gitti. Arkadaş ortamlarını ve timdeki askerlerin muhabbetlerini okumak ise son derece keyifliydi. Ve olumsuz eleştirilerime gelecek olursak...
Askeriyede küfürlü konuşmalar çoktur, dolayısıyla askeri kurgularda da elbette olacaktır ama bir kitap için, bazı yerlerde biraz ipin ucu kaçmış diye düşünüyorum. Gökçen karakteri ise deli dolu, neşeli, çocuk ruhlu bir kadın olarak tasarlanmış ama oldukça fazla abartılmış. Öyle ki bazı anlarda "sitcom dizisi mi izliyorum acaba" diye düşünmedim değil. Neyse ki duyduğuma göre serinin ikinci kitabında bir tık daha karakteri oturmuş bir Gökçen görüyormuşuz, umarım öyledir. Ayrıca iç ses olarak yazılan konuşmalarında çok fazla "Twitter ağzı" kullanılmıştı. Komedi amaçlanmış fakat fazla kaçması kaliteyi düşürmüş kanımca.
Velhasıl bazı olumsuz yönlerine rağmen yine de "Gökçen"i okuduğum için memnunum. Sürükleyici, eğlenceli ve yer yer duygu yüklü olması çok güzeldi. En yakın zamanda ikinci kitabı da okuyacağım.
Gökçen 
Loresima
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.