Ali Poyrazoğlu 'na dair en sevdiğim şey onun sesiydi onun gösterisini izlemeden önce. Dublajlarda en beğendiğim ses herhlade kendisinindir. Gösterisini izleyince ne kadar iyi olduğunu gördüm. Zaten kendisini kanıtlamış biriydi, bu sadece benim bilmemezliğimden kaynaklanıyordu. Sonra bir aşama daha geçip kitapları olduğunu da far ettim ve kitaplarıyla da ne kadar usta bir yazar olduğunu gördüm.
Yaklaşık bir sene önce Ali Poyrazoğlu 'nun gösterisinden sonra almıştım bu kitabı. Ali Bey' i izlemek o kadar keyifliydi ki kitapları olduğunu duyunca hiç düşünmeden gidip almıştım ve ardından hemen imza kuyruğuna girdim. Ve kitaba, sanata benim de ilgim olduğunu görünce sıra bana geldiğinde sohbetimiz de birazcık uzun olmuştu diğer imza attıranlara göre. Yazıyla uğraşan, yazma emekçisi olan, bir şey anlatma derdi olan insanları okumanın ne kadar önemli olduğunu gösteren kitaplardan biri bu da.
Ali Poyrazoğlu ' nun bu anı deneme kitabı bize günlük hayatta bazı güzel sohbetlere ne kadar aç olduğumuzu o kendi biraz da sohbet havasında geçen Cümleleriyle fark ettiriyor.Ali Poyrazoğlu hayatta yaşanan her şeyin yazınsal değeri olduğunu gösterme konusunda tam bir usta herhalde. Günlük hayatta yaşamış olduğu onca şeyi o kadar güzel hikayeleştirerek anlatmış gibi bazı yerlerde insan bunlar benim niye aklıma gelmiyor diye düşünüyor. Aslında çok basit anları o yılların vermiş olduğu yazma ustalığıyla anlatmasını biliyor. Genel olarak dememe anı kitabı diyebiliriz bu kitaba.
Ali Poyrazoğlu bu kitabında insana dair ne varsa, hayatta insan ürünü ne varsa bir şekilde değiniyor, kendi görüşlerini bize sohbet havasında iletiyor. Aşk, sanat, edebiyat, insan ilişkileri gençler, hayattaki başarı ve başarısızlık, iş hayatı gibi çok geniş konularda ve kendi renkli hayatından da anılar ekleyerek bize görüşlerini anlatıyor. Bunlar sohbet havasında olabiliyorken bazı yerlerde öyküleştirme de yapıyor. Benim bayılarak okuduğum ironik, tuhaf güldürü olan küçük öyküler de veriyor bize. Bazı yerlerde durum komedisi çıkarırken aslında işin çok güzel teknik yanlarına da değiniyor. Bütün bu güldürünün altında tabiki alttan alta bir mesaj da veriyor. Komedi yapmak zeka işi az biraz okurun da anlama kabiliyeti olunca bu ironi yapan yazarın görüşlerini de alttan alta alıyor.
Özellikle tiyatrocu arkadaşları
Savaş Dinçel 'i çok sevdiğini anlıyoruz. Çoğunlukla kitapta onlardan bahsediyor ki bemim gitmiş olduğum Asi Kuş oyununda da bol bol onlarla geçirdiği anılardan bahsediyordu. Her bölümde bir şekilde tiyatroya değiniyor Ali Poyrazoğlu ve o değinmeler hiç değinmek için gibi değil. Kendisi zaten hazır işi varken gençliğinde içindeki tiyatro aşkına karşı gelemeyip bu yola kendini adamış bir insan olduğu için tiyatro için kendi gördüğü pencereden bize aktardıkşarının değersiz olma gibi bir ihtimali yok. Tüm bunlarla, birikimleriyle beraber dopdolu bir hayat yaşamış ve yaşamaya devam eden Poyrazoğlu 'nun çalışkanlığını bize verdiği tavsiyelerin referansının kendi yaşamından olmasından anlıyoruz. Ancak Poyrazoğlu' nun bir yerde bize demek istediği tek bir şey var. Her ne yapıyorsanız yapın sanat her zaman hayatınızın içinde olsun. Çünkü gerçekten yaşıyorsak, sıradanlıktan ölmüyorsak sanat sayesinde ölmüyoruz.
Kitapta en beğendiğim şeylerden biri de
Ali Poyrazoğlu 'nun kendi anılarını ya da başka anlatımları ironik, absürt öyküleştirme şekliydi. Ali Poyrazoğlu bunu yaparken bu öykülerin içinde güldürüyü muhakkak yakalıyor ve bir okur olarak onun sade kelimelerini, yalın Türkçesini okuyunca ne kadar da bunu kolay yapıyor hissi oluşuyor bende.
Toplanda ise bizi seven bir büyüğümüzle güzel bir sohbet etmek, onu dinlemek gibiydi ve bunu yaparken de yüzümde hep bir tebessüm vardı.
