Gerçekten sürükleyici bir kitaptı. İlk kitapta tanıştığımız çoğu karakter Ölühane Kapıları'nda yoktu ama yeni karakterler de okutturdu baya. Malazan serisi favorilerim arasına girmeyi başardı. Şu ana kadar o listede yalnızca Kral Katili Güncesi ve Buz ve Ateşin Şarkısı vardı. Bu kadar başarılı bir seri neden bu kadar geç çevrildi anlamış değilim. Henüz sadece dört kitabı çevrilmiş durumda. Ben okumayı tamamlayana kadar en fazla bir kitap daha çevrilebilir muhtemelen. O da eğer şanslıysam. Bittiğinde devamını okumak için nasıl bekleyeceğim çok merak ediyorum. -Spoiler- Öncelikle beni en çok hayal kırıklığına uğratan serideki favori karakterlerimin bu kitapta yok denilebilecek kadar işlenmiş olmalarıydı. Ammanas'ın ilk görüldüğü sayfa 443. Kotilyon'dan bahsetmiyorum bile. Sonlara doğru bir kez çok kısa gözüktü sonra kayboldu. Zaten Ammanas da aynı şekilde bir kez daha kısaca gözüktü sadece. Toplamda 10 sayfa yer kaplamamışlardır. Yine de ilk kitaba oranla daha fazla şey öğrendik onlar hakkında. Ammanas'ın ve Kotilyon'un öldükleri sanılan Kellanved ve Dansçı çıkmasına baya şaşırdım. Hiç beklemiyordum. Kitaptaki favorilerim Mappo ve Icarium oldu. Hem hikayeleri çok ilgi çekiciydi hem de aralarındaki kopmaz bağ çok iyiydi. İkisinin de birbirleri için ölümü göze alabilecek olmaları, gizemli geçmişleri, Mappo'nun Icarium konusunda yalanlarla kandırılması... Hiç sıkılmadan sayfaları çevirdim oralarda. Sıkılmak demişken Duiker'in sahnelerinde yer yer çok bunaldım. Coltaine'in savaş dehası yönünü görmemiz açısından önemli bir roldü belki ama bir savaştan çıkıp diğerine koşması, devamlı olarak olumsuz ruh hali bazı sayfaları çevirmemde biraz zorladı. Muhtemelen okumaya ara verdiğim çoğu kısım da Duiker'in sahneleridir zaten. Aşırı kötüydü, bunaltıcıydı diyemem ama ara ara sıktı yani. En kötü kısım Baudin ve Felisin'in birlikte olmasıydı. Baudin orta-yaşlı bir karakter Felisin de en fazla 16 yaşındadır. Net yaşından bahsetmişlerdi ama hatırlayamıyorum. Hadi Felisin kafayı yemiş durumda sen niye birlikte oluyorsun? Hayır bir de iki dakika sonra "evlat" ya da "çocuk" diye hitap etti. Gel de çıldırma. Baudin'in ölümüne üzüldüğümü söyleyemeyeceğim. Aynı konuda Kemancı da rahatsız etti ama o en azından Apsalar'a kapılmaktan korkuyorum diye diye geçiştirdi. Yine de rahatsız ediciydi. Bir de Kalam'ı takip eden kadın sorunu var. Bir kere aşık olmak ve hoşlanmak arasında çok belirgin farklar vardır ki sen hoşlanıyor muyum onu bile bilmiyorum diyorsun ama aileni terk edip kendini tehlikeye atıp Kalam'ın peşinden koşturuyorsun. Neden? Ne bu hız? Sırf aşk hikayesi olsun diye eklenmiş bir karakter resmen Biraz da sevdiğim kısımlara gelelim. Herkes kitabın trajik bir sonu olduğundan bahsediyordu. Şahsen çok da umursayacağımı düşünmüyordum ama Coltaine, hüzünlü kekim sen bu sonu hiç haketmedin. Aren'le aranda o kadar kısa mesafe olmasına rağmen sana bağışlanan tek merhamet canını alan bir oktu. Adam mültecileri kurtarmak için kendi canını ortaya koydu ve sonucunda bir de utanmadan adını karalamaya başladılar. Kitabın sonundaki sahneden anladığım kadarıyla yeniden doğacak. Benim tahminim ereceği yönündeydi aslında ama sanırım Yırtıkyelken'in izlediği gibi bir yol izleyip yeniden doğup hızlıca büyüyecek. Belki, bir ihtimal son sahnede yeniden doğacak kişi Sormo'dur. -Sormo'nun ölümü de kederlendirmedi değil.- Coltaine de erecektir. Duiker'in de bir şekilde devam edeceği belliydi zaten. O kadar savaşı gözlemleyip görevini yerine getiremeden ölmesi mantıksız olurdu. Muhtemelen şişenin içinde ruhu hapsoldu. Bedenini de taşıdılar. Tez Ben sayesinde dirileceği kesin gibi bir şey. Aslında söylenecek çok şey var ama toparlayamıyorum bir türlü. İmparatoriçe'nin planları neler, Apt sayesinde kurtulan yüzlerce çocuk ne olacak ve Kalam onlarla ne yapacak, Darujhistan'da neler oldu, Gesler ve tayfası erecek mi, Mappo ve Icarium hikayesi nasıl şekillenecek? Bir sürü soru var. Devamı için sabırsızlanıyorum. Kesinlikle okuyun, okutturun.

Ölühane KapılarıSteven Erikson · İthaki Yayınları · 202272 okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cansu Yılmaz