Roman ve senaryoları ile ünlü Fransız yazar denilse de, aslında doğum yeri Çinhindi. Fransa'ya okumak için gelip, burada kalan bir yazarlardan biridir. İlk kez okuduğum bir yazar. Yazarın çok sevilen ve filmi çeklien kitapları bulunmakta. Bu kitap başlangıç kitabı değil, en son okunması gereken kitaplardan biri olduğunu düşünüyorum. Yazmak, Marguerite Duras'ın denemelerinden, son yazdıklarından oluşan kitabıdır. Kitap beş denemeden oluşmaktadır; Yazmak, Genç İngiliz Havacısının Ölümü, Roma, Saf Sayı ve Resim Sergisi başlıklarını taşır. Her deneme çok farklı bir dille yazıldığından okurken beni zorlayan bir kitap oldu. Kendine özgü yazım stili, devrik ve kendini tekrar eden cümleler okumak, açıkcası yoruyor. Roma denemesi diyalog şeklinde yazılmış olduğundan okurken film seyrediyor etkisi bıraktı. (Filmi varmış, ama ben izlemedim.) Yazmak, kitaptaki en uzun deneme. Satın aldığı evi anlatırken yazar, bunu aslında yalnız kalmak ve yazmak için aldığım,hangi odada hangi romanını tamamladığını, yalnızlığın ve yazma sürecinin zorluklarını anlatır. Genç İngiliz Havacısının Ölümü'nde İkinci Dünya Savaşının son ölen kişisi olduğu düşünülen ve uçak kazası geçiren kimsesi olmayan havacı bir askeri anlatır. Ölümünden sonra ziyarete gelen öğretmeninden be köyde yaşayanların mezara karşı tutumlarından bahseder. Roma, bir kadın ve bir erkğin karşılıklı konuşmalarını içerir. Burada anlatılan Samiriye Kraçilesi ile ilgili anekdot etkileyiciydi. Saf Sayı, saflığın tanımını yapar ve Almanların "saf ırk" söylemine döner ve kendi içinde saf sayının ne olduğunu sorgular. Resim Sergisi başlıklı denemesinde, ressamın yaptığî resimleri, boyaları sadece bakma ile ilgili yaptıklarını inceler. Yaparken ne düşündüğü ile ilgilenmez. Sadece yapılanlara odaklanır. Değişik bir bakışla yazılmış bir denemeydi. Deneme okumayı sevdiğim halde yazarın yazım tarzının bana uygun olmadığına karar verdim. Yalnızlıktan başka insan bir şey hissetmiyor okurken kitabı. #alıntı "İnsan, ancak evin içinde yalnız. Ve kendinin dışında değil, içinde." (sayfa: 15) "Yazmak, yaşamımı dolduran, beni büyüeyen tek şey buydu." (sayfa: 17) "Umutsuzluğun acısı insanın içinde kalır." (sayfa: 47) "İnsan, içinde bir yabancıyı barındırır: yazmak işte o yabacıya ulaşmaktır." (sayfa: 47) "Kasabanın tüm oturanları çocuğun öyküsünü bilir. Yaşlı adamın, o yaşlı öğretmenin onu ziyarete gelişinin öyküsünü de. Ama savaştan artık söz etmiyorlar. Savaş onlar için, yirmi yaşında öldürülmüş o çocuktu." (sayfa: 63) "Boyalar şimdi orada, tuvallerin üstünde, tüpten çıktığı gibi yumuşak, akışkan değil artık." (sayfa: 102) Yalnız yürümemek için, kalbimizde hep bir umudumuzun olması dileğiyle...

YazmakMarguerite Duras · Can Yayınları · 2021247 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

B. Uslu