Çok büyük heveslerle başladığım ama sonu hüsranla biten bir kitapla geldim. Açıkçası bu kitap acayip bir şekilde övülüyordu. Eh bu kadar abartılmaya gerek yokmuş bence. Kitabımızda mafyavari olarak nitelendirebileceğim bir kurgu var. Bazı kartlar var ve bu kartlar hayati önem ve güç anlamı taşıyor. Bu kartlara sahip olan kişiler davaları için ne gerekirse onu yapıyorlar. Ana karakterimiz His ise bu dava için doğurulması istenen varislerden biri oluyor. His, hiç kimse tarafından sevilmeyen, annesinin karnındayken bile annesi tarafından nefret edilen bir çocuk olarak dünyaya geliyor. Çocukluğundan itibaren dava için yetiştirilen His, el bebek gül bebek değilde el bebek öl bebek olarak yetiştiriliyor. Diğer bir ana karakterimiz Bronz yine başka bir dava için yetiştirilen mafyamsı bir karakterdir. Adı duyulduğunda bile korkulan, hiç kimsenin yüzünü bile görmediği bir insandır. Hisar ve Bronz davalarının çıkarları için yolları kesişir ve His yüzü bilinmeyen Bronz ile karşılaşır ve sonrasında ise olaylar gelişir. Yazar sırf böyle antin kuntin gizemli bir hava yaratmak için kitabı çok zorlamış. Gerçekten çok zorlamış bu çok net bir şekilde hissediliyordu. Öncelikle yazılan karakterlerin belli bir karakteri yoktu. Hepsi dengesiz davranıyordu. Mesela His güçlü kadın karakter olarak nitelendirilmiş ve evet gerçekten öyle ama nasıl desem bazı yerlerde sanki yazar değilde ben yazmışım ve karakter dengesiz olmuş. Ya da Bronz böyle korkunç bir mafya gibi yazılmış ama ben karakterle henüz tanışamadım böyle arada kitaba giriyor cümleler falan kuruyor. Karakterin iç dünyasını tam anlamıyla henüz okumadık. Ayriyeten ben hikâyenin kurgusunu anlamak için çok uğraştım ama şuan sorsanız amacını, sebeplerini davasını falan açıklayamam. Biraz karışık bir anlatıma sahip. Serinin ilk kitabı, daha olaylara kurguya tam giriş yapamadık diye düşünüyorum. Ya da ben anlayamadım çünkü okuyan kişilerden kötü yorum görmedim. Umarım öyledir seriye devam ederim sanırım, ikinci kitaba göre seri hakkında ki fikrimi netleştireceğim:) iyi okumalr