Ernest Hemingway ile ilk tanışma kitabımız oldu. :) Sanırım sonda olmayacak… Nobel ödüllü yazarımız gerçekten güzel kısa roman diye bileceğimiz 88 sayfalık bir kitap yazmış. Bu kadar az sayfa ile çok şeyler anlatmak farklı bir yetenek olmalı.
Kitapta geçen örtük anlamları çıkarmak hem kolay hem de sürükleyici.
Verilmek istenen mesaj ümidin kaybedilmemesi, ne olursa olsun mücadalenin sonuna gidilmesini görüyoruz. Ben kitapta bazı bazı ümidimi kaybetsemde baş karakter “yaşlı adam” asla ümidini kaybetmedi. Örnek alınacak bir kitap, yılını hatırlamıyorum ama çıkmış bir KPSS sorusudur ayrıca.
(Bundan sonrası spoiler içerir)
84 yaşındaki yaşlı adamın, 84 gün boyunca denize açılıp balık avlayamamasının hüznünü taşıyordu. Kırışıklıklarla dolu ensesi, onun emekli olmadan önceki balıkçılık günlerinin anısını taşıyordu.
Yaşlı balıkçının yanında bir çocuk, ona yardım etmek için her seferinde denize açılıyordu. Balık tutmada ona yardımcı oluyor, eve kadar getirilen balıkların taşınmasına yardım ediyor, yaşlı adamı çok seviyordu.
Ancak çocuğun ailesi, yaşlı adamın 84 gündür balık tutamadığını görünce onun kısmetinin kapandığını düşündüler ve çocuklarını başka bir balıkçıya verdiler. Çocuk hala yaşlı adamın yanında olmak istediğini ona yardım etmek için onun yanına gidip onu telkin ediyordu.
Bir sabah, balıkçı çocuğu yine kaldırdı ama yanında götürmedi. Onun bu balık avına çıkmasını istemiyordu. Tek başına açılan yaşlı adam, diğerlerinden daha ileri gitmişti ilk defa. Kıyı, artık görünmez olmuştu. Hazırladığı altı adet oltayı suya bırakmıştı ancak balık yoktu. Hiçbir balık, ipi titretmiyordu. Kara kar düşünüp artık bende bu işlerin geçtiğini düşünüyordu ki…
Sonra aniden bir şey ipi hareket ettirdi. Balıkçı heyecanlandı ve ipi çekmeye başladı ancak çok ağırdı. Balıkçı, uzun yılların deneyimlerine dayanarak yakaladığı şeyin çok büyük bir balık olduğunu hemen hemen 600-700 kilo ağırlığında olabileceğini düşündü ve onunla savaşmaya başladı. Belki de her şey böyle başladı.
Balıkçı, önce balığın yorulmasını bekledi. Bunun için balığın tekneyi sürüklemesine izin verdi. Balık, yavaş bir şekilde ama aynı zamanda sürekli olarak tekneyi sürüklüyordu. Artık gece olmuştu ve her yer kararmıştı. Balıkçı, burada geceyi geçireceğini anlamıştı. Ancak ip o kadar ağırdı ki eli uyuşmuştu ve elleri bazen misinayı çekerken kramplar giriyordu. Bu olay onu çok tedirgin ediyordu. Korkmaya başlamıştı. İçinden hep çocukta burada olsa şöyle yardım eder, böyle yardım eder diye düşündü. İçinden dua etmeye başladı. Yaşlı adam, bu balığı yakaladığı zaman hem çok para kazanacağını hem de itibarını yeniden elde edebileceğini düşünüyordu.
Balıkçı yoruldu ancak balık yorulmadı. Güneş doğunca balık birkaç kez suyun üzerine çıktı. Balıkçı şimdi onu görebiliyordu artık. Tekrar oltayla balığı çekmeye çalıştı ama ipler neredeyse kopacaktı. Yaşlı adam yine bıraktı.
İkinci gece başladığında artık balık yorulmaya başlamıştı. Balıkçı, hamle yapması gerektiğine karar verdi ve sandalın sabit durduğunu fark edince hemen zıpkını aldı ve balığı tam kalbinden yaraladı. Balık oracıkta ölüverdi. Ama bu sırada kan kokusunu alan bir köpekbalığı çıktı. Köpekbalığı, büyük balığın kuyruğundan koca bir et parçası kopardı. Yaşlı balıkçı, elinde son kalan zıpkınla onu da vurdu. Yolda karşısına tekrar köpekbalıkları çıksa da hepsiyle savaşmayı başardı. Ancak koskoca balığın neredeyse sadece kafası kalmıştı.
Yorucu bir deniz yolculuğunun ardından eve döndüğünde hemen yatağına uzandı vücudundaki yorgunluğu atmak için dinlenmesi gerekiyordu. Balığını da sandala bağladıktan sonra eve gelmişti. Her gelen kişi, balığın büyüklüğünü tartışarak onu inceledi. Ancak balıkçı, umudunu kaybetmeden mücadele etti ve nihayetinde başarılı oldu. Böylece yaşlı balıkçı tekrar adından söz ettirmeyi başarmıştı.
