dünyanın sonu geldi...
kimse inanmıyor Albayım.
değil...
değil.
anlatmak istediğim bu değil.
susuyorum artık...
konuşmayacağım.
zaten kelime haline,
cümle haline getirince olmuyor.
oysa bir bilseniz...
ben düşüncemde,
dünyayı nasıl idare ediyorum.
onlar yaşıyorlardı
kendilerini yaşıyorlardı.
ben kimdim?
ya da kimi canlandırıyordum?
paramı geri istiyorum!
yanlış filme gelmişim Albayım..
galiba evde oturmaya
o kadar alışmışım ki
sanki evden çıkınca
gerçek bir dünyada yaşamıyorum
evin dışında her yer sanki aynı
sanki bütün insanlar
birbirine benziyor.
ne acıklı değil mi?
düşüncelerimin acısına
bazen ben de dayanamıyorum Albayım...
Olric...
insan nedir biliyor musun?
ağaçları kesip kağıt yapan,
sonra o kağıda
" ağaçları koruyun! " yazandır.
ama nihayet...
insanlık öldü.
haber aldığımıza göre...
uzun zamandır amansız bir
hastalıkla pençeleşen insanlık
dün hayata gözlerini yummuştur.
bazı arkadaşlarımız
önce bu habere inanmak istememişler.
ve uzun süre...
" yahu! insanlık öldü mü? "
diye mırıldanmaktan
kendilerini alamamışlardır.
sen benim görünüşüme bakma Olric.
benim de içim öldü artık.
ne isterdim biliyor musun?
düşüncemin duvarlarına
resimler asmak isterdim.
ama söyler misin bana?
ne gördün?
ne gördün?
bütün kapıların birer birer
kapandığı bu dünyada?
hangi kusurunu düzeltmene
fırsat verdiler?
söyler misin Olric?
·
112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.