Altıncı kitap, İspanya’da Pardayan’ı bıraktığımız yerden devam ediyor. Şövalye, verilen görevi tamamlamak üzere Fransa Kralı Henri de Nevarre’nin elçisi olarak gittiği bu ülkede dostu Don Cesar ile yeni maceralara atılırken bir yandan da ön göremeyeceği kötülüklerle karşılaşıyor. İspanya kralı Felipe, şövalyenin can dostu ve aynı zamanda aşığı Fausta ile Kardinal Espinosa üçlüsü Pardayan’ı köşeye sıkıştırmaya, delirtmeye devam ediyor. Geçmişten gelen karakterlere ek olarak, bazı sırlar da açığa çıkıp şövalyeyi can evinden vuruyor. Ve tabii ki her kitap bir sonraki maceranın zeminini hazırlayıp daha heyecanlı bir noktada bitiyor.
Bu kitapta özellikle dikkat çekilen Engizisyondu. İspanya Engizisyonu akla hayale sığmayacak korkunç yargılama sistemine daha önceki kitaplardan aşina olduğumuz şekilde devam etti. Kralın iş birlikçisi, inançlarını insanları kurban ederek göstermeyi zafer sayan din adamlarının, halkı asimile ederek işlenen en hafif suçlara bile türlü manipülasyon ve işkence taktikleriyle karşılık vermesi dönemin adalet sistemini en vahim şekilde gözler önüne seriyor.
Serinin altıncı kitabını içeren konular diğerlerine nazaran biraz daha uzatılmış gibi geldi bana. Yine de bu durum ilgiyi ve sürükleyiciliği kaybettirmedi. Alıştığımız şekilde dürüstlük, saflık ve cesaret yine hayranlık duyacağımız şekilde anlatılmış. Mehmet Altan bir yazısında insanlar ikiye ayrılır, Pardayanlar’ı okuyanlar ve okumayanlar demiş, Hıncal Uluç ise seriyi okullarda okutmanın zorunlu kılınmasını önerdiğini belirtmişti. Bu söylemler kimisine abartılı gelir ya da gelmez o kısmı tartışılır ama bir gerçek var ki, Pardayanlar siz daha ne olduğunu anlayamadan tüm gücüyle maneviyatınıza tesir etmeye başlıyor. 
satir.arasindaki.kiz
·
70 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.