Bu kitap bilhassa sosyal medyada tavsiye olarak o kadar sık çıktı ki karşıma, kişisel gelişim kitaplarına olan ön yargımı bir kenara bırakıp okumaya karar verdim en nihayetinde. "Bu Da Geçecek" denmesine en çok ihtiyaç duyduğum zamanlarda bu kitabın bana herhangi bir katkısı oldu mu, uzun vadede olacak mı bilmiyorum. Kitap bir terapistin her birinde farklı bir danışanının yaşadığı sıkıntıları, acıları ele aldığı bölümlerden oluşuyor. Her birinde bambaşka travmalar, sınavlar var. Elbette en az biriyle bir özdeşleşme yaşıyor ve ben de bu yollardan geçtim diyorsunuz. Bu bazen bir aşk acısı oluyor, bazen sevdiğiniz birinin hayatını kaybetmesi; bazen savaştan kaçarak başka bir ülkeye sığınmak zorunda kalan gencecik bir kızın uyum sağlama süreci, bazen de işini kaybeden, kendini yetersiz hisseden bir kişinin endişelerinden ya da amansız hastalıklarla mücadele eden insanların acı ve korkularından oluşuyor. Hepsinden çıkarmamız gereken dersler ve yazarın da üzerinde defaatle durduğu bir tespit var: Hayattaki değişimlerden kaçamayız. Her değişim sancılıdır, hayat hiçbir zaman düz bir çizgide ilerlemez; inişleri ve çıkışları olur muhakkak. Evvela bunu kabul etmek gerekir; sonrası sabırla ve zamanla çorap söküğü gibi gelir. Dünyada acı çeken, yalnız kalan, aldatılan, boşanan, işinden veya sağlığından olan tek insan biz değiliz. Hayat uzun bir yolculuk, kimleri neyin beklediğini asla bilemeyiz. Burada bizi ayakta daha sağlam tutacak bir öneri daha var: Her zaman şükretmek, hayatta bizlerden çok daha zor koşullar altında yaşamak durumunda kalanlar olduğunu bilmek... Kendimi bildim bileli bunu yapmaya çalışıyorum ama bu da beni "acaba şükretmek ve daha iyi hissetmek için etrafımda daha fazla acı çeken insanların mı var olması gerekiyor, onlara baktıkça zamanla, içten içe bir bencillik duygusu geliştirir miyim, yüreğimin en gizli yerlerinde derin bir oh çeker miyim?" sorularını sormaya itiyor. Herkesin yolu ve yolculuğu ayrı, bu kitabı okuyan herkes kendi yolculuğu doğrultusunda alacak mesajını. Kitabı satın alırken yanımda olan bir arkadaşım "senin böyle kitaplara ihtiyacın yok." demişti. Sanırım benim almam gereken mesaj; güçlü olmaya veya güçlüymüş gibi görünmeye çalışmadan, hep iyiymiş, hep çok mutluymuş gibi yapmadan ya da derdimi paylaştığımda karşımdaki insanları kendi dertlerimle boğduğum düşüncesine kapılmadan, gözyaşlarımdan ve korkularımdan utanmadan yaşamam gerektiği mesajı olacak. Kendi kendime yettiğimi, nice acı ve zorlukları kendi içimde zor, güç ve geç de olsa hâllettiğimi biliyorum. İnsana en iyi ilaç yine kendisidir diye düşünüyorum. Bu yüzden bu içerikteki kitapları faydalı bulmuyorum, travmalarımızın yalnızca kitap okunarak atlatılamayacağına inanıyorum fakat biriyle konuşmaya ve destek almaya ihtiyacı olduğunu düşünen herkes bunu ertelemeyi ve bundan utanmayı bırakmalı diye de ekliyorum. Herkes psikolog veya psikiyatristlerden aldığı, almak istediği desteği söylerken duyduğu utancın oldukça yersiz olduğunun farkına varmalı... "Bu Da Geçecek!" denmesine ne kadar muhtacız çoğu zaman, değil mi? Evet, birçok şey geçiyor ve insan hayatta her şeye alışıp en geçmez denilen acıları bile kabulleniyor. Öncelikle bunu bilelim, bunu kabullenelim ve ilk olarak kendimize inanıp "Bu Da Geçecek" diyelim.

Bu da GeçecekJulia Samuel · Eksik Parça Yayınevi · 2022254 okunma

·

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilâl