En önemli bölüm.
Bütün dünya bir sahnedir,
Kadın, erkek bütün insanlar da oyuncular.
Her birinin giriş ve çıkış zamanları vardır.
Her insan kısa ömrü içinde çeşitli roller oynar.
Ve yedi perdeye bölünmüştür hayatı:
Birinci perdede bebektir;
Sütninesinin kollarında salyalarını akıtarak ağlar.
Sonra sızıldanan bir okullu;
Sırtında çantası, tertemiz sabahlık yüzü ile isteksiz,
Sümüklü böcek gibi sürünerek okula gider.
Ve sonra âşıktır; fırın gibi derinden nefes alır,
Sevgilisinin kaşına türküler dizer.
Sonra pars bıyıklı bir askerdir,
Ağzında garip küfürler, kendi onuru üzerine titrer,
Çabuk kızıp kavgaya girişir,
Su kabarcığından farksız şanı şöhreti top ağzında bile arar.
Sonra da herkese adalet dağıtan biri;
Saygındır, toparlak göbeği besili bir piliçle astarlanmıştır.
Bakışları sert, sakalı usulünde kesilmiş,
Ukala bilgelikleri, herkesin kullanabileceği örnekleri boldur.
Böylece kendi rolünü oynar.
Altıncı perde, burunda gözlük, yanında kese, yaşlı biri;
Eskimesin diye sakladığı pantolonu
Sıska bacaklarına bol gelir;
Bedeni kurumuş, ayağı terlikli bir soytarı halini alır
Kalın erkek sesi, tekrar incelerek düdük sesine döner
Ve son perde:
Bu acı ve aynı zamanda coşkulu hikâyeyi sonuçlandıran bölümdür;
İkinci bebeklik dönemidir; tam bir unutulmuşluktur:
Gözsüz, dişsiz, hiçbir şeysiz.
Sayfa 46 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Aralık 2021 BaskısıKitabı okudu
··
200 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.