Masallar her ne kadar da geçmişi ve hayali olanı anımsatsalar da gerçekle güçlü bir bağları vardır. Çünkü, masal da olsa reel düzlemde içerisinde yaşanmışlığı içerir. Çoğu masal bir aşk hikayesinin sonunda vuslatla muradına erenlerin mutluluğuyla biter. Bu yüzden mutluluğun içindeki mutsuzluk masallara antitezmiş gibi algılanır. Yani vuslat ertesi, öyle her zaman, güzellik getirmez. Tabii güzellik ve doğruluğun subjektif yönleri de yok değildir. Kişiliğin bünyesinden çıkan bütün edimlerin şahsiliği yüzünden yapılan olumlu ve olumsuz eleştirilerin çoğu zaman havada kaldığı görülür. Aşk ilişkisindeki doğrular ve yanlışlar da böyledir. Taraflara göre değişkenlik aşka yeni bir kimlik kazandırır. Akla her ne kadar abes gelse de aşkın parmak izi gibi farklılaştığı bir durum söz konusu olur. Bu yüzden kadın-erkek ilişkilerinin aşka yükselişinde ve genel olarak merhalelerinde farklılık aranır. Misal masal dinlerken de bir aşk hikayesini okurken de başkalık istenir. Çünkü destanlaşmayla zirveye ulaşan ya da ilk görüşten kısa süre sonra nikah masasında biten aşk öyküleri vardır. İrem Uzunhasanoğlu’nun eseri de aşktaki farklılık üzerine bina edilir. Neylan ve Levent isimli karakterlerin aşkı beklenilenin dışındadır. Ama en nihayetinde aşktır. Bu yüzden yürekteki yangının iyi bir şekilde ifade edilmesi gerekir. Aşık Neylan’ın güçlü iç sesi ise aşkın değişken grafiğini gayet güzel verir. Hatta duygulanımın alt katmanlarına Neylan’ın diliyle ulaşmak mümkündür. Hayata karşı duruş dışa yansıyan tavırlardan çok iç dünyanın ters yüz edilmesiyle ortaya çıkar. Yani bir yerde bilincin altının üstüne gelmesi, buz dağının ters dönmesi gerekir. Tabii bunlar bir kurgunun içinde edebiyatın diliyle mümkündür. Tam bu noktada, aşkın kurgusu basit olabilir, diye bir fikir akla gelebilir. Ama kurgu ifade etmeye çalışılan bilincin alt katmanlarının su gibi akışıyla güçlenir. Artık merak sadece kurguya değil kahramanın benliğinin derin dehlizlerine ve ince kıvrımlarına yönelir. Okurun kahramanla duygularının kesiştiği onunla sinirlenip ve üzüldüğü bu alanda ise ikinci bir hikayenin eklenmesi şok etkisi yaratır. Çünkü tekdüze ilerleyen metne alışılan noktada merak kuyusuna aniden bir taş düşer. Okurun bu noktadan sonra öncelikleri değişir. Okurun metinle ilgili kendisine sorduğu sorular farklılaşır ve çoğalır. Uzunhasanoğlu, okura soru sordurmayı yeri geldiğinde çok iyi yapar. Aslında bulunan cevaplardan ziyade aşkın yaralarının nasıl oluştuğu, ne şekilde kabuk bağladığı, sonrasında neden tekrar nüksettiği akla takılır. Ama aşk deyim yerindeyse yaraların acısını unutturan anestezik bir duygudur. Sarhoşlukla hissedilmeyenin, hissedildiği yerde belki de başka öyküler başlar. Aslında zamanın öncesinde ve sonrasında aşk vardır. Ona anlam veren bizim bilincimizdir. Uzunhasanoğlu’nun bu güzel hikayesinin sonunda aşkın ebediyetine güçlü ve sarsıcı bir gönderme vardır. Son olarak aşk herkesin hikayesinin içine girebilir. Ama esas hikayenin sadece bir faslıdır. Uzak Bir Masal, aşkı pusula yapıp kendi hikayesinin haritasında yolunu bulan birinin öyküsüdür. İyi okumalar.