Derinlikli Dedektiflik
Vaka çözmeyi mantık yürütme, matematik ve istatistiksel olgular, olasılıklar gibi daha zor yoldan anlatması beni bir okur olarak çok şaşırttı. Her şeyin daha kolayca anlaşılabilir olduğu Sherlock Holmes öykülerine kıyasla, burada akıl yürütme şeklini açıklamaktan ziyade, akıl yürütmenin ne olduğunu da açıklayarak, okura balık yemeyi değil balık tutmayı öğretmiş sanki yazar. İlk öykü olan Morgue Sokağı Cinayeti öyküsüyle tanıştığımız Auguste Dupin, ardıl hikaye olan Marie Roget’nin Gizemi ile karşımıza tekrar çıkıyor. Marie Roget hikayesi gerçekte yaşanmış bir hikaye, Poe yalnızca isimleri değiştirmiş, o dönemde dergide yazarken her bulunan kanıttan sonra yazılarını sürekli değiştirmek zorunda kalmış. İşe bu açıdan baktığımızda gerçekten zorlayıcı bir öyküydü. Yukarıda bahsettiğim sadelik konusundan oldukça uzakta, çünkü hem gazete kanıtları hem kendi akıl yürütmesi ve okuyucu olarak hepsini özümsemeye çalışmak bana oldukça yorucu geldi. Özellikle Sherlock Holmes hikayelerinde, biri gelir, yardım ister, Sherlock inceler, durumu değerlendirir ve bir sonuca ulaşır. Burada daha çetrefilli bir yol görüyoruz, asıl gerçeğe ulaşmak için ihtimalleri eleyerek akıl yürüten bir dedektif hikayesi aslında. Bu durumda salt gerçeğe hop diye ulaşmak yerine, bir şeyin neden o sebeple olmadığını da görerek siz de ihtimalleri eliyorsunuz. Çok daha felsefi atıflar var kitapta, bu da boyutunu arttırmış. Dümdüz “ah çok zekice” diye sonuca zıpladığımız hikayelere o kadar alışmışız ki, Dupin’i dinlerken biz de yanında duruyormuşuz gibi hissettiriyor. Oldukça güzel buldum, bu kitabı belli aralıklarla tekrar okumayı tercih ederim.
Dedektif Auguste Dupin Öyküleri 
Edgar Allan Poe
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.