The Birth of Venus’ün yapılışı 1486 yılına gidiyor ki bu dönem özellikle Rönesans dünyası için en etkili olan yıllara karşılık geliyor. Rönesans anlayışı Antik Yunan ve Roma kültürel mirasını sahiplenmek isteyen; bunun sonucunda da edebiyat ve resim başta olmak üzere sanat kollarında kendisini gösteren bir anlayışı içeriyor. Rönesans döneminde baskın olan düşünce eskinin şimdiki zamana belirli bir felsefe ekseninde yansıtılmasıydı. Botticelli de bu dönemin en önemli isimlerinden birisi olarak biliniyor.
Botticelli, güzellik sembolü olan Venüs ya da diğer adıyla Afrodit’i anlatırken aslında imkânsız olan aşkı, 1476’da vefat etmiş olan Simonette Vespucci’yi düşünüyordu. Mitolojik olarak bakıldığında Venüs’ün doğuşu oldukça ilginçtir. Kronos, bir gün babasına kızar ve babasının cinsel organını keserek denize atar. Bir süre sonra ise organın düştüğü yerde deniz köpürmeye başlar ve güzellik sembolü olan Venüs’ün doğuşunu mümkün kılar. Venüs tüm görüntüsü ile aşk ve güzellik sembolüdür.
Botticelli’nin Venüs tasvirine bakıldığında ise Venüs, yine tanrıların üflediği rüzgâr ile Kıbrıs adasına doğru yaklaşıyor. Rüzgârlar Venüs’ün kıyaya çıkmasını istiyor ve etrafa da çiçekler saçılıyor. Deniz kabuğu ise bu resimde kadın rahmini yani doğurganlığı; bereketi sembolize etmektedir. Venüs adeta bir inci gibi kusursuz, duru ve saf yapıdadır. Örtünmek için kullanmakta olduğu uzun saçları güzelliğinin çok daha fazla öne çıkmasında etkilidir. Mevsim tanrıçası olan Horae de karada Venüs’ü örtmek için beklemektedir.
Venüs’ün Doğuşu’nun anlamı mitolojik olarak öne çıksa da Botticelli’den de elbette izlenimler taşır. Venüs ilk bakışta fark edildiği gibi orantısız vücut hatlarına sahiptir. Omuzları ise yine resmin geneline göre orantısız görünüme sahiptir. Fakat bu oranlar Rönesans’ta henüz tam olarak oturmamış olan perspektif anlayışının sonucudur. Botticelli’ye göre aşkın saf ve duru olarak tasvir edilmesi çok daha önemli olduğundan resmin genel kompozisyonuna bakmak gerekir.