Bu kitap okunmayı çok hak ediyor. O kadar haklı bir kitap ki!. Emile Zola'nın okuduğum ikinci kitabı ama ben bunu asıl kitabı olarak görüyorum. Bir kitap bu kadar haklı olamaz. Paris'in kenar mahalleleri, yoksulluk, işçi sınıfı tamamen alt tabaka işlenmiş. İşlemiş yazarımız. Hem de ne işlemek resmen yaşadım okurken. Çoğu yerde içim ezildi, yutkundum, yoksulluk bu kadar mı batırır insanları, namuslu ve alın teri ile çalışmak ve kalabilmek o kadar imkansız ki. O günkü şartlarda! Güzel iseniz zaten belli yeriniz, kesin kuyruk sallamış oluyorsunuz. Ve insanlar çok acımasız. Çünkü yaşam çok acımasız, sınıflar ve mensup olduğunuz sınıf eğer işçi sınıfıysa durum daha da fena. Her yol bu kitapta "Meyhane" ye çıkıyor. :) En sevdiğim Gervaise karakteri için bile hatta. İki evlilik yapmış ama iki evliliğinde yaşadığı tek şey yoksulluk. Durmadan çalıştığı halde hem de. Yine haklı bir alıntı kitapta geçen;" Eski idealini anımsıyordu: Rahat yaşamak, her zaman ekmek yemek, uyumak için temizce bir kovuk bulmak, çocuklarını iyi yetiştirmek, DAYAK yememek, yatağında ölmek. Yo, gerçekten gülünçtü, tüm bunlar nasıl da gerçekleşiyordu ya!" Rahat yaşamak ve bunun için durmadan çalışan bir kadın. Yanında 2 tane çocuğu varken, temiz yaşamak için elinden geleni yapıyor. Çocukları onun için yük değil ve onları da hesaba katarak yaşıyor. Anne olduğunun farkında ve çok güçlü bir kadın. Tüm yoksulluğuna rağmen. Umudu var! En azından başlarda. Kocası umurunda değil. Onun bir faydası yok çünkü. Dışarıdan içeriye gelmiyor bile. O sırada deli gibi çocuklarının karnına bir şey girsin diye çalışıp didinen bir kadın var. KADIN hep düzeltir, evini, kocasını, çocuklarını, evini, işini.. hiçbir şeyi atlamadan yapar bunu. Gervaise gibi. Ah Lalie...! İnsan, ailesini seçemiyor değil mi? Küçücük bir kızın yaşadığı çok zor şeyleri okurken, nefessiz kaldım. Küçücük bedenlerden hıncını almaya çalışan bir dünya pislik insanla dolu iste her yer. Keşke hepsi geberse dedim ama onlar bir fazla yaşarlar hep. Daha fazla zulüm etmek için. Copupeau.. Basta sever gibiydim sonra nefret ettim senden de. Gervaise yaşattığın boktan hayat için. Kadın yine de sana sabredip, adam olmanı bekledi. Sonun da iyi oldu. Ölsen de kadın kurtulsa dedim hatta. Goujet.. Gervaise seni iskaladığı için sanırım böylesi bir hayat yaşadı. Hayat resmen soluk almasına izin vermedi kadının. Ölümü, kadın artık bitsin bu rezil hayat çekilmiyor, yürümüyor gemi diyerek bekledi. Kızı Nana da neyse onu okuyun :) "Ölüm, onun, kendisinin hazırlamış olduğu bu lanet yaşantının içinde, böyle sonuna dek sürükleyerek, yavaş yavaş işini görecekti." Ölüm gelinceye dek beklemek.. Güzel bir klasik.. Okuyun mutlaka .

MeyhaneEmile Zola · Goa Basım Yayın · 20123,817 okunma

·

257 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra