“ Anneler gidince…
Ve anne düştü ilkin,
Anne indi demire...
Bir ağıt var çamaşır ipinde bile,
Artık kurşundan gölgeler baba ve kardeşler...
Durup suçluyorlar birbirlerini,
İlerlerken lânetliyor her biri kendisini...
Öldü anne ve mutfaklar kilitlendi,
Kilerler boşaltıldı farelerce...
Anne gitti ve evler döndü yazlık otellere,
Anne gitti ve sular buruştu testilerde,
Artık çamaşırlar yıkansa da hep kirlidir,
Herkes salonda toplansa da kimse evde değildir,
Bir vakitler anne açarken kapıyı,
Şimdi kimse yok kapayacak kapıyı,
Anne gitti ve açıklandı ki...
Yarasalar da incir buğusu gibi bir şeydi.”
Sezai Karakoç... (Taha’nın Kitabı)
...
Gitmeden, düşmeden, üşümeden, yalnızlaşmadan, yetimleşmeden... annelerimizin bilelim kıymetlerini, öpelim ellerini ve yapalım içtenlikle hizmetlerini ki sonra üşümesin bizim de yüreklerimiz...
Gidenlere de kalanlara da rahmet olsun inşaallah...
Bütün kadınların anneler günü kutlu olsun...
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.