Nereye koyduysam oradadır belki dünya.
Annem hariç, o hep yanı başımda.
Tüm yükümle çocukca çıksam omuzlarına.
Hiç büyümemişim gibi kaldırır tek başına.
Ana kucağı bu, yerine yatamazsın kalkıp da.
Kapattırır önünü, yine de üşütürsün yokluğunda.
"Senin neyin eksik onlardan?" diye sorarsa sana.
Bil ki ömründen verip biraz daha koyacak tabağına.
Hazır ayaktayken bir su götürüver ona.
Bereketlendirip can suyu olacak fidanına.
Kökleniriz avuçlarında canlanır toprak ana.
Yeni sildi garibim, basma damarına.
Ne kadar yanarsan yan kendi tavında.
Üf! Bile denilmez anne yanında.
Sen sussan da o anlar aslında.
Gönlümün meleği, bana benden bile yakında.
Hakkın ödenmez bilirim ama
Hadi diyelim ödemeye çalışsam sana,
Neyle paha biçilir ki o hakka?
Koskoca cennet bile ayaklarının altında.
Hüseyin Çağrı
TOPALOĞLU
··
2.233 görüntüleme
Ne güzel bir tanım olmuş👏
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.