Kimselere söyleyemediğim bir sıkıntım var sevgili, kimselere gidemediğim, anlatamadığım bir sıkıntım var. Geceleri beni uyutmayan bir sıkıntım var. Rüyalarıma giren bir sıkıntım var. Aklıma geldiği anda nefes alışverişimi değiştiren, hızlandıran; kanı beynime sıçratan bir sıkıntım var. Kâh öldüren kâh güldüren bir sıkıntım var. Çözemiyorum onu. Gidemiyorum kimselere. Çözüm arıyorum bulamıyorum. Onunla uğraşırken bir bakıyorum gün doğmaya başlamış. Hayat elimden kayıp gidiyor, tutamıyorum. Her geçen gün insanlığa karşı umudumu yitiriyorum. Verilmiş sözleri düşünüyorum, yaşanmışlıkları düşünüyorum. Ağızdan çıkanları ve bugün yaşadıklarımı düşünüyorum. Ben boşuna hayal kurmadım ve bana, benim hiçbir beklentim olmadan verilmiş sözler bugün bile bu derde güvenmemin nedenidir. Bu yüklerle kimselere gidemiyorum ve bütün gün de sanki hiçbir şey yokmuş gibi gülümsüyorum. Bazen, sanki hiçbir zaman hayal kırıklığına uğramamış gibi aynı derdin hayaliyle keyifleniyorum. Kendime hayret ediyorum, kendi kendime "sen iflah olmayacaksın, sen hayal kırıklığına mahkumsun" diyorum. Ve tabii ki de başka bir hayal kırıklığı beni karşılıyor. Ardından ise malumu ilam, döngü... Bu yüklerle kime gidilir ey sevgili, bu yüklerle kimlerden medet umulabilir? Hiç kimse ki bu kalbe bırak teması, yakın bile olamamıştır bir senin dışında. Sen önce bu kalbin kıyılarında gezdin, ardından hiç kimseciklerin dokunmadığı bu kalbime dokundun, sahibi oldun. Gidecek bir yer aramıyorum ama sen bana "şuraya, buraya git" dersen ben oraya da giderim. Tekrar ediyorum, gidecek bir yer aramıyorum, sen dışında... Ben yine kapındayım, sana burada yazdıklarımdan farklı diyecek bir sözüm yok. Bu kapı bin defa daha kapansa bana ben bin defa daha çalacağım. Benim gidecek başka kapım yok. Benim bir sıkıntım var, o da sensin sevgili. Şükürler olsun ki o sıkıntı sensin. Ben bu kalbi gereksiz insanlara da heba edebilirdim, bu kalbi değersiz insanlar için de ziyan edebilirdim. Çok şükür ki hayatta, senden önce hiç tatmadığım aşkın beni bulamayacağına inandığım bir dönemde; Allah "seni", senin aşkını bu kalbime koydu. Her şey gönlüme göre oldu, sen ise bu gönüle değersin sevgili. Ben inanıyorum ki sen gönlüme girdiysen, bu gönlümün sahibi olduysan eğer vardır bir sebebi, boşuna değildir. Eğer ben bu saatte uyuyamamışsam ve seni düşünüyorsam eğer vardır bir sebebi sevgili. Benim bir sıkıntım, bir derdim var sevgili, geceleri beni uyutmuyor. Çok şükür ki bu sıkıntının sebebi sensin. Sen bu derdin dermanı ol, yaralıyıp bırakma, sarıp sarmala beni. Ben seni çok seviyorum. İyi geceler diliyorum...❤️🦋🌹