Hücrede...
Gerçekte bize hücre olarak verilen yer hâstanenin mahzenlerinden biriydi.
Burası, hava akımı yüzünden korkunç soğuktu.
Bütün gece buz kestik; gündüz de bundan daha iyi değildi durum.
Bundan önceki beş günü ortaçağdan kalma bir çeşit zindan
olan başpiskoposluk mahzeninde geçirmiştim.
Çok tutuklu olmasına karşılık yer az olduğundan neresi olursa olsun yerleştiriyorlardı. Ben kendi yerimden yana şikâyetçi değildim, soğuktan üşümüyordum,
ama orada yalnızdım. Zaman uzayınca da bu sinir bozucu bir şey oluyor.
Mahzende can yoldaşı vardı. Juan hiç konuşmuyordu.
Korkuyordu ve üstelik söyleyecek bir sözü olmayacağı kadar gençti.
Tom konuşkandı ve İspanyolcayı iyi biliyordu.
Mahzende bir bank ve saman dolu dört şilte vardı.
Gardiyanlar bizi getirip bırakınca oturduk, sessizce beklemeye koyulduk.
Bir süre sonra Tom,
-İşimiz bitik, dedi.
-Bence de, dedim.
Ama bana öyle geliyor ki ufaklığa bir şey yapmayacaklar.
-Ona bir suç yükleyemezler, dedi.
O eylemcilerden birinin kardeşi, hepsi bu.
Juan'a baktım; söylenenleri işitirmiş gibi bir hali yoktu.
Tom yeniden söze başladı:
-Saragossa'da ne yapmışlar, biliyor musun?
Adamları yerlere yatırmışlar, sonra üzerlerinden kamyonlarla geçmişler.
Bunu bize asker kaçağı bir Faslı söyledi.
Mermi harcamamak için böyle yaptıklarını söylüyorlarmış.
-Ama onun yerine benzin harcıyorlar, dedim.
Tom'a kızdım; böyle şeyler söylememeliydi.
Sayfa 6 - Can YayınlarıKitabı okuyacak
··
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.