Bu kitabı hiç istemeden yarıda bırakıyorum, ama neredeyse 100 sayfa okumama rağmen kitabın ikinci kısmı birincisinden o kadar farklı ki artık yapacak birşey kalmadı. Romanın 270 sayfalık ilk kısmında çok iyi kotarılmış, çok güzel anlatılan bir hikâye var. Stephen King'in Mahşer'ini de anımsatan bir kıyamet hikâyesi bu: bir virüs yayılıyor ve medeniyetler yıkılıyor. Ancak bu 270 sayfalık ilk kısım bir kaç insanın hikâyesini tamamen her birine ait hikâyeler ve psikolojilerini dört dörtlük bir üslûpla verebilme becerisiyle ikinci kısımdan ayrılıyor. Kesinlikle kalburüstü bir kalem bu, çok ilgi çekici bir üslûpla ürkütücü bir geleceği ürkütücü bir şekilde anlatıyor bize, karakterlerimiz sonradan her yeri ve herşeyi yok eden olacak felaketin ilk adımlarına bizi tanık ederken baştan sona edebiyat kokuyor sayfalar ve kitabı şaşırarak okurken bu kadar iyi bir esere denk gelebildiğim için kendimi şanslı hissediyordum açıkçası: hayvanat bahçesi bölümünün tamamı, anlatılan karakterlerin tarihlerinin ve hikâyelerinin sayfa sayfa aktığı bütün bölümler, hiçlikten gelen kız Amy'nin "ne olduğumu" sözünün sayıklandığı sayfalar kitabın gerilimini kademe kademe artırıyor, Justin Cronin bu ilk kısımda parmak ısırtacak bir yetenekle ve maharetle anlatıyor hikâyesini, açıkçası Stephen King'in mekân adı dolu eserlerine kıyasla karakterlerinin boyut kazandığı ve bu insanları umursamamızı sağlayan üslûbu kitabı okumaya değer kılıyor. Kitabın ikinci kısmı, felaketin 100 sene sonrasına götürüyor bizi. Bu kısımda mekânlar kadar karakterlerin tamamı değişiyor ve yeni bir kitap okumaya başlıyoruz açıkçası. İşte bu kısımı 100 sayfa kadar okumaya çalıştıysam da olmadı, yeni karakterler, yeni hikâyelere ısınmam mümkün olmadı ve yazarın bir şekilde ilk kısımdaki gibi iyi yazamadığını, hikâyesini iyi kuramadığını düşündüm. Okumaya devam edenler incelemelerinde eseri övmüşler. Ben de herkese öneririm.

Hiçlikten Gelen KızJustin Cronin · Doğan Kitap · 2018267 okunma

··

295 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.