Yazar 60’ların sonundaki Ankara’yı anlatıyor bu kitabında, ben ise 90'ların İstanbul’unu tekrardan yaşıyorum. Kimdir bu toprak kovgunları? Köyde binbir zahmetle ekip biçtikleri, ömürlerinden ömür verdikleri, canları gibi baktıkları toprakların onlara hiçbir şey vermemesi sonucu onları bırakıp büyük umutlarla şehirlere göç edenler olarak tanımlayabiliriz. Baba kovgunlarından geliyor. Yazar kitabın bir bölümünde de atıfta bulunuyor bu söyleve. Baba kovgunları 20’li yaşlarına geldiğinde köyde kalabalık aile içinde kendine yer bulamayan, baba ile arası pek iyi olmayan ve bir bilinmeze, şehire doğru yola çıkanlar. 90’ları nasıl yaşadın derseniz. 80’lerin sonunda doğmuş biri olarak çocukluğum 90’larda geçti. Yaşadığımız mahalle kitapta da bahsedildiği gibi yollar kış olduğunda çamur deryası, kışın elektriklerin 1 hafta gelmediği, suların olmadığı haftada 1-2 kez tankerlerle suyun geldiği, kışa yaklaştığımızda kamyonlar ile ton-ton kömürün evlerin önüne yığılıp onların kömürlüğe taşınması vb. bir dünya şey. Yokluğun adıydı. Kitapta olduğu gibi 70’lerde 80’lerde köyden göçüp adına şehir dedikleri bu yerlere göçüp yuva kurmaya, hayatta kalmaya, yaşamaya çalışanların hikayesi. Bir gecede yapılan evler, (gecekondu) ve o evlerin tartışılmaz bekçileri zabıtalar. Dönemin yapısı da gerçekçi bir şekilde işlenmiş. Yazarın 15 yıla yakın Ankara’nın gecekondu mahallelerinde kalması da buna etken tabii. Rüşvetle işlerin yapılması, mahalledekilerin birbirlerini çekememesi, köylerden akrabalarını da oldukları yerlere yerleştirmesi ve daha niceleri. Bir dönemi tüm çıplaklığıyla gösteriyor bize. Gecekondu yaşamının tam olarak, eksiksiz bir şekilde içine giriyor diyebilirim. Bu tarzda çok kitap yazılmıştır edebiyatımızda. Belki yazılacaktır da bilemiyorum ama bu roman baya baya aydınlatıyor o zamanki yaşamı.

Toprak KovgunlarıKemal Ateş · İmge Kitabevi Yayınları · 200520 okunma

·

42 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.