Gönderi

Yaşamımı düşünüyorum da, hızı korkutuyor beni... Yarım yarım her şey... Akrabalar, çocukluk, okul, aşk... Hep acelem var gibi, hep ayaküstü yemek yer gibi... Belki o yüzden hep açım hayata. Telaşım bu telaş yüzünden mi acaba? Bir türlü doyamayıp, hep atıştırır gibi yaşamaktan mı? Neyse... Kahve yapayım mı?
Sayfa 48
··
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.