Mehmet Zafer
İçim dışım bir değil benim;
Söylenmemiş sözlerim,yüzüme vurmamış kinlerim var.
İki yüzlü insanların gözlerinin içine bakarken
Yüzlerine vurmadığım gerçeklerim var
Yüreğimde nasır bağlayan,
Ama kırmamak için kendimi zor tuttuğum anlarım var.
Soframda oturup arkamdan kuyumu kazan
Dost bildiklerim var sır gibi sakladığım.
Bağrıma başını yaslayıp
Sırtımdan hançerini çekmeyen akrabalarım var
Çuval çuval sözlerini yutmak zorunda kaldığım
Kaç kez dilimin ucuna getirip
Zorla yutkunduğum isyanlarım var.
Zor geçiyor gecelerim
Dinlediğim her şarkı acı veriyor
Dilime dolanan her türkü
Yalnızlığımı yüzüme vuruyor
Geceler boyu karanlığın kuyusunda
Göz yaşlarımı yastıklara damlatıyorum
Hazan denilen mevsimin son demindeyim artık
Çok yakınım göç etti
Arkadaşlarım
Dostlarım dünyaya veda etti
Hatta bacım bile gitti
Göz yaşım sel olup aktı gitti her gidenin ardından
Ne giden geldi
Ne gidenden haber verildi
Kapalı kapılar ardında ne varsa geçti gitti
Umutlarıma zeytin dalı güllerim kaldı
Dokunmazsam onlar da küsecekler
Acılar bitti
Ömür bitti
Ben bittim
Ama bardağı taşıran damlalar bitmek bilmedi! ! !
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.