Şimdiden önceki,şimdiden önceki herşey, yanımda taşıyıp durduğum bir hikayeden ibaret. Sanırım bu durum herkes için geçerli. Benim yeni bir hikayeye ihtiyacım var.
Aralığa dönelim. Palahniuk okuma etkinliği tüm hızıyla devam ediyor, insanlar harıl harıl Palahniuk incelemesi yapıyorlardı. Ben ki; ürkek ama istekli bir okuyucu olarak etkinliğe girmeden uzun zamandır okumak istediğim 
Tıkanma ya hazırlanırken, tanımadığım birisinden bir yorum geliyordu. 
Necip G. kitabın kendisinde bıraktığı etkiyi samimiyetle açıklıyor ve kitabı okuduğumu gördüğü için mutlu olduğunu söylüyordu. Garip ama güzel geldi bu bana, böyle şeylere alışık olmadığım için belki. Dövüş Kulübü filmi haricinde Palahniuk'e girişim böyle oldu.
Görünmez Canavarlara başlayıp daha ellinci sayfaya varmadan aşırı reklam, moda, marka, ilaç vb. terimlerden bunalarak, ara vermeme ve diğer kitaplara başlayışıma geçelim.
Kitabın başına ve sonuna geçelim ya da. "Görünmez Canavarlar", en sondan başlıyor 
Gösteri Peygamberi gibi aynı. Başında yanan bir evin önünde üç kadının olduğu bir senaryoyla karşılaşıyoruz, kadınların biri diğerine ateş etmiş diğeri ölmek üzere. Kitabın sonunda da herşeyin bu şekilde olduğunu görüyoruz tekrar.
Başı ve sonu aynı olan bir kitabı okumamızın anlamsızlığına dönelim.
10 Ocak'a gidelim ya da, bu kitaba başladığım ana. Tıkanma ve Gösteri Peygamberi ni büyük bir iştahla okuyup, Görünmez Canavarları görmek istediğim o güne. Kitabın başından itibaren bir o yana, bir bu yana savrulduğum, bir sayfada üç ayrı yer ile dört farklı ana gittiğim, Palahniuk'in kurgusundan başımın döndüğü ana.
Kitabın anlatıcısına geçelim. Shannon'a. Kusursuz bir güzelliğe sahip bir Yunan tanrıçası, reklam sektörünün plastik bir bebeğiyken, görünmez bir canavara dönüşen; kendisinden, kişiliğinden, cinsiyetinden emin olduğumuz tek insana geçelim. O intikam yolculuğuna çıkan ucubeye.
Kitabın arkasına geçelim, hayır geçmeyelim spoiler istemiyorsak - kitabın arkasını ya da yukarıdaki kitap bilgisini okumayalım.
Brendy'e dönelim ya da. "Anlattığın şeyin sadece bir hikaye olduğunu anlayacaksın.Ve aynı şeyleri bir daha yaşamayacağını.Anlattığın hikayenin sadece kelimelerden ibaret olduğunun farkına vardığında,geçmişini bir kağıt gibi buruşturup çöpe atabildiğinde işte o zaman senin kim olacağına karar vereceğiz." diyen dolandırıcı prensese. Kitabın gizli kahramanına.
Chuck Palahniuk'e geçelim. Her kitabında yaptığı ve bunda da tekrarlanan şeylere dönelim. Baştan sona devam eden sistem eleştirisi, hayatın anlamsızlığı, bağımlılıklar (bu kez beğenilme bağımlılığı) ve diğer her şey- estetik, tıbbi uyuşturucular,eşcinsellik, aile ilişkileri, güzellik, reklamcılık, medya, dolandırıcılık, vb. Her konuda istemediğiniz kadar ama asla sıkmayan bilgi bombardımanı.
Seth'e dönelim, ya da Alpha Romeo'ya, ya da Harper Collins'e ya da Addison Wesley'e ya da Hewlet Packard'a. "Doğumunuz, hayatınız boyunca düzeltmeye çalışacağınız bir hatadır."diyen o garip adama.
Düne dönelim, 20 Şubat'a. Solda okunan kitaplar arasında boynu bükük duran "Görünmez Canavarlar"ı görüp, artık zamanı geldiğini düşünmem ve devam etmeme kitaba. Her bölümde (tamam, o kadar da abartmayayım, çoğu bölümde) yok artık diyerek kitabı bir çırpıda bitirmeme. Güzel ama buruk bir duyguyla, yine de Tıkanma daha güzeldi dememe.
Evia'ya dönelim, Shannon'un manken , iyiliksever, aldatmaya meyilli, cinayete meyilli her şeye meyilli Teksaslı arkadaşına. Ve bu dört karakter arasında oluşan/ oluşabilecek/oluşması olası aşk dörtgenine.
Olağanüstü tedasüflere dönelim sonra. Başka herhangi bir kitapta saçma diyebileceğimiz, ama nedense bu kitapta göze bir türlü batmayan imkansız olasılıklara. Ve tabi ki de her Chuck Palahniuk eserinin olmazsa olmazı rahatsız edici (her açıdan) metinlere.
Kitabın sonuna geçelim şimdi de. Hani o baştaki üç kadın ve yanan evin olduğu sahneye. Dönüp "Bana şu iğrenç dünyada, aynen göründüğü gibi olan tek bir şey ver" diye bağıracağımız o sahneye. Kitap bittikten sonra da, bir sonraki kitabına kadar Chuck Palahniuk'in (Benim için Dövüş Kulübü olacak herhalde) biraz ara verip, bir şeyler dinleyelim "Her Şey Çok Güzel Olacak"tan , mesela. youtube.com/watch?v=1m71Zge... .
Son olarak da bitirip incelemeyi, okurlara dönelim. Sonuçta izlenmiyorsak, neden yaşayalım ki bu hayatı.
··
225 görüntüleme
Erhan hocam, okuduğunuz kitabın bir karakteri gibi oluyorsunuz incelemelerinizde:)) Bu özgünlüğü, bu tarzı kaç defa yazmışımdır, sayısını unuttum:) Ama neticede sizin incelemelerinize büyük bir keyif kattığı tartışılmaz.
İlk Palahnuik diyaloğumuzu hatırladım hemen:) İnceliğiniz için ayrıca teşekkür ederim. CP’in gerçekten kendine has bir albenisi var. Başka yerde katiyen olmaz dediğiniz her şey onun kitaplarında sırıtmıyor. Bir de gerçekten herkese hitap etmediği için genelde okur onu seçiyor. Ve bir defa seçmişse genelde sadık kalıyor ona...
Bence herkes önyargıları kenara bırakıp Palahnuik’e bir defa şans vermeli... Kaleminize ve emeklerinize sağlık Erhan Hocam... Sağlıcakla kalın...
Çok sağolun, gerçekten hoşuma gitmişti o diyalog o yüzden ekledim zaten. CP (daha kolaymış:) konusunda aynı fikirdeyiz ama üstüste gelince, özellikle daha kadınsı olan bu roman ( milyonlarca bilmediğim marka), bunalttı en başta beni. Tekrarlanan bazı ögeler vardı belki de ondan. Ama bu dönemde su gibi okuttu yine kendisini. Wikipedia'da şey görmüştüm , bu dört kitabından sonra değiştirmiş stilini, daha çok gotik şeyler yazmaya başlamış gibi. Snuff'ı da okuyup bakacağım artık. Teşekkürler tekrar
7 sonraki yanıtı göster
Bağımlılıklar vs gibi konular beni o kadar yoruyor ki , şizofreni gerçekliği tadında işlediği için belkide requiem for a dream kafası yaşıyorum bu yazarda.
1 önceki yanıtı göster
Üç kitabını okudum şu ana kadar CP 'nin (Tavuk Markası gibi oldu pardon) fight club dışında. Bağımlılık var hepsinde gerçekten ama kitaplara gerçekçi diyemeyiz bir requiem for dream gibi. Hatta böyle şeylerin yaşanma ihtimali sıfıra yakındır kesinlikle. Bir de film olarak bile apayrı fight club' la Aronofsky'nin filmi. Tıkanmayı okumadıysanız bir deneyin bence, sıkıcı tekrarlar var belki ama daha milyonlarca şey var ilgi çekici
5 sonraki yanıtı göster
Ne yapalım biliyor musunuz Erhan Bey? Siz yazın biz okuyalım. :)
Teşekkürler de sizi rahatsız etmiyorsa Palahnuik okuyun bence, çok daha güzel yazıyor.
9 sonraki yanıtı göster
Erhan Hocam bu eser gerçekten de Fight Club ya da Survivor gibi hafif türden yeraltı kavramı değil. Bu ilk yayınlamaya çalıştığı eser olarak pek de ilgi görmese de, diğerlerinden pek bir farkı olmadığını düşünüyorum. Kaleminize sağlık...
Haklısınız, Fight Club'dan önce bunu yayınlatmaya çalışmış ama kabul edilmemiş. Filmin başarısıyla yayınlanmış sonra. Ağır şeyler var evet, ama seksenlerin dünyasıyla şimdi arasında da fark var biraz. Mesela Sense8 dizisi de seksenlerde yayınlanamazdı herhalde. Zaten yazar da eşcinsel olduğunu 2004'de yayınlamış dünyaya
Kitaba son derece uygun harika bir inceleme olmuş... kitabı resmen yaşamış öyle yazmışsınız bunları ellerinize düşüncelerinize kaleminize sağlık hocam...
Bu güne kadar gördüğüm, kitapla en bağdaşık, en iyi inceleme bu diyebilirim. Efsane bir şey olmuş bu, kaleminize sağlık Erhan Bey :)
Gösteri Peygamberi'ni okumaya başladığım zaman, hay aksi şeytan demiştim, ben bu hikayeyi biliyorum. Bir magazin haberi gibi düşmüştü gündemimize. Üniversite birdeydim daha. Yarım bıraktım. Ama Dövüş (Bir aralar döğüş mü yazıyorduk ne?) Kulübü, güvenilmez anlatıcının doruğu olmuştu. Ya bu kitap? Daha zamanı olsa gerek okumama. Yeterse ömrümüz tabii.
Kalemine sağlık dostum.
Çok sağolun, dövüş-döğüş olayında ben de acı çektim epey:) Bu kitap ve diğerleri de bir şey değiştirmiyor ondan fazla, güvenilmez yine. Ama zevkli, çabuk okumalar hepsi. Daha onu okumadım ama bir sıraya koymak gerekseydi Tıkanma derdim ilk okunması gereken, sonra Survivor, en son bu.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.