-Fazlasıyla spoiler içermektedir- Zeno'nun bilinci benim için sürekli değişen havasıyla bahar aylarını anımsatıyor. Çoğunlukla eğlenceli giderken birden sizi kasvetli bir havanın etkisi altında bırakabiliyor, özüne bakınca da aslında baya baya ciddi bir felsefe barındırıyor. Zeno'nun psikanalize inancını yitirip doktoru yüzüstü bırakmasından dolayı doktor da ondan öç almak adına onun kendi eliyle yazdığı notları dışarıya sızdırıyor. O notlar da tabi size Zeno'nun dünyasının en özel anlarına ulaşmanıza fırsat veriyor. Her ne kadar daha ayrıntılı olsa bu seanslar sanki daha doyurucu olurdu diye bazen düşünsem de sanki Zeno'nun o fantezilerle dolu dünyasına, gel-gitli düşüncelerine fazla ciddiyet bindirir, doğasına aykırı gelirdi gibi de düşünmedim değil. Zeno; hastalık hastası, aşırı derecede evhamlı, zaman zaman dalavereci, aylak, bir anı bir anına uymayan, bir dakika içinde sayısız karar verip değiştiren nerede olumsuz özellik varsa hepsine neredeyse sahip bir karakter. Bütün bu kötü özelliklere rağmen hayret edilesi kadar da bir masumluğu var, nefret edemiyorsunuz kendisinden, hani derler ya sende şeytan tüyü var kızamıyorum, aynı işte öyle, tam sinirleniyorsunuz sonra öyle bir içten cümle kuruyor ki kıyamıyorsunuz. Çünkü o sizin söyleyeceğiniz her şeyi kendisine fazlasıyla söylüyor, kendini suçluyor. Svevo'ya dair izlere rastlamak da mümkündür kitapta, mesela bir bölüm vardır ki karakterimizin sigarayı bırakmak için verdiği uğraş, yaşadığı dönemin ilerisinde olduğu için yazdığı iki eser başarısız olmuş ve bunun sonucunda yazmayı bırakmak istemiş, ne güzeldir ki bu çabasına ulaşamamış ve aradan geçen uzun yıllar sonunda bu kitabı başarıya ulaşmış. hatta bir devam kitabı yazmaya başlamış, ne var ki bu mutluluğu birkaç yıl sürmüş ve bir kaza geçirmiş ve uzun zaman ölümü düşünüp bir ömür düşledikten sonra ölürken 'ölmek bir şey değilmiş' der.

Zeno'nun BilinciItalo Svevo · Can Yayınları · 2017718 okunma

·

58 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Giz