··
464 görüntüleme
Fotoğraf dedin anında yakaladın beni Semih:)) Fotoğraf sanatının cep telefonuna girmediği günlerde az mesai harcamadım karanlık odalarda... Üniversitenin ilk yılında biriktirdiğim tüm parayla kendime bir nikon alıp koca yaz tatilini evde hazır çorba içerek geçirmiştim:) İstanbul’da neredeyse adım atmadığım dip kıyı köşesi kalmadı... Fotoğraf kitapları çok pahalı olduğu için gider fotoğraf üzerine varolan sanat merkezlerinin kütüphanelerine dadanırdım... Salgado’nun Workers kitabı çok meşhurdu o dönem. Hala da öyledir. Ve tabii Ara Güler... İstiklal Caddesi’ndeki Ara Cafe hala duruyor mu acaba? Ve daha neler neler... Yazsam 1k’nın en uzun yorumu olarak tarihe geçer:)
Fotoğraf gerçek bir tutkudur. Ve bence artık tüketilmiş bir sanattır. Hala etkili güzel fotoğraflar çekiliyor ama o sanatın ruhu artık yok...
Sontag incelemende dikkatimi çeken şey, fotoğrafla edebiyatın birleşmesi oldu. Yani bu ne salt bir fotoğraf kitabı, ne de tek başına araştırma kitabı... Ve anladığım kadarıyla hem fotoğraflar güzel hem de işin edebiyat tarafı...
Gerçekten arşivlik bir kitapmış. Benim çok ilgimi çekti. Gidip alırım mutlaka... Bu güzel inceleme için çok teşekkürler... Yeni şeyler keşfetmek ne kadar değerli... Sevgilerimle...
Senin hoşuna gideceğine eminim Necip abi. Savaş fotoğraflarından bahsediyor. Fotoğrafları yorumluyor. Yeri geliyor siyasi dokundurmalar da yapıyor. Bence kesinlikle okumalısın ve bilgili olduğun kısmı bizimle buluşturmalısın...
Beğenmene çok sevindim. Sevgiler bizden :)
5 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Savaşın mağdurlarını ve seyircilerini anlatması açısından "Farid Farjad - Kelebekler De Ağlar" klibini hatırladım, incelemenizi okuyunca...
youtube.com/watch?v=3jvXLKQ...
Gece gece yüreğime oturdu resmen. Çok güzel bir klip. 3 defa üst üste dinlesen ağlatır resmen, o derece etkili. Keşke ben de bu klibi bilseydim yazımın başına direkt eklerdim. Katkınız için teşekkür ederim...
1 sonraki yanıtı göster
Semih Bey "Birçok insanın böyle kesin cümleler kuran ve net fikirleri olan insanları sevmediğini de biliyorum; fakat ben kürsüden ders anlatır gibi yazan veya konuşan insanları/yazarları seviyorum." bu cümlenize katılıyorum. Bu, belki okurların bir kısmı için soğuk bulunsa da bazen de gerekli olabiliyor. Onedio'daki fotoğraflarla desteklemeniz, incelemeyi daha da etkili kılmış. Üzüntü çöktü üstüme.. Hayat.. Unutmaya da hatırlamaya da çok ihtiyacımız var ne çok şeyi. Kaleminize sağlık.
Sizin de görmezden gelemeyen bir yapınız olduğunu biliyorum. O sebeple hüzün çöküyor üzerinize... Aslında bütün mesele, görmezden gelme. Fakat yorumunuzda da göreceğiniz üzere, "unutmak" ya da "hatırlamak" diyorsunuz. Ama asla "görmezden gelme" yapamayacaksınız... Beğenmenize sevindim, teşekkürler.
Bu yorum görüntülenemiyor
Deneme türünde ki kitaplarda ben de yazarın net ve kendinden emin bir şekilde görüşlerini dile getirmesinden yanayım. Zaten, deneme bunun için var bana göre. Kaçak dövüşerek, fikirler anlatılamaz. Elinize sağlık Semih Bey, derli toplu, güzel bir inceleme olmuş. :)
Güzel bir tespit oldu Rahime Hanım. Bu tür eserlerde netlik daha uygun oluyor... Beğenmenize sevindim. Teşekkürler :)
Linke yeni bakabildim... Aslında yaşanılan acılar hep gecikilerek yazılıyor. Başkalarının acılarına hep gecikerek ağlıyoruz. Edebiyat yaşama hızımıza yetiştiğinde belki hepimiz birlikte daha özgür olacağız. Bunlar fazla gerçek kitaplar, okumayı her yürek kaldırır mi bilmem. Elinize sağlık.
Acıların fotoğrafını, hatta ölümlerin fotoğrafını çekmekten bahsediliyor kitabın içerisinde. Doğru bir noktadan ele aldınız kitabı. Katkınız için teşekkür ederim.
Okuyacaklarıma ekledim, emeğine sağlık.
Teşekkür ederim. İlgini çeken bir konuysa seversin.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.